Merhaba sevgili okurlarım!
Bazen öyle şeyler yaşarız ki, kedinizi sıkışmış çaresiz ve yapayalnız hissedersiniz. Tüm yollar tıkanmış tüm çözümler görünmez olmuştur. Hem fiziksel hem duygusal dipte hissedersiniz kendinizi. Bu sadece bir hissediştir, ancak çok güçlüdür. Çünkü zihniniz koşullanmışlıkla sizi alabora eder, çözüme değil çözümsüzlüğe yöneltir. Duygular oluşturur, korku kaygı yaşatır, senaryolar üretir. Ya olursa ve keşkeler içine sokar. Siz içsel kaosunuzu yaşarken bedeniniz ve dış denilen hareketlilik, koşullar ve insanlarda buna dâhil olur. Artık bir çıkmazın içinde olduğunuzu ve her şeyin üstünüze geldiğini görmeye başlarsınız. Oysa bu sadece bir illüzyondur ve geçicidir, ama son derece gerçek gibi görünür. Eğer düşüncelere kapılıp giderseniz oluşturduğu duygular sizin gerçekliğiniz olur. O yanılsama içinde kaybolursunuz.
Her ne yaşıyor olursanız olun, bilin ki yalnız değilsiniz ve her şeyin bir çözümü var. Her düşüşten büyüyerek çıktığımıza inandığımızda bu yaşam denilen filmde rollerimizi daha bilinçli oynayabiliriz. Hayat bize daha güzel gelebilir, öyledir de. Esasen bize öğretilen iyi-kötü, güzel-çirkin kavramlarını bırakıp sadece olanı görebilirsek yaşadıklarımızın yalnızca gelip geçici birer deneyim olduğunu da fark edeceğiz, ayrıştırmayacağız, bölüp parçalamayacağız, sadece bütünlüğü göreceğiz.
Dediğim gibi ne yaşarsak yaşayalım yalnız ve çaresiz değiliz. En çıkmazlarda bile görünmez bir elin üzerimizde olduğunu hissedeceğiz. O gerekeni gerektiği yerde yapacaktır. Sabırlı olup olanı izlemektir bize düşen. (Hiçbir şey yapmayalım demek değildir bu. Elimizden geleni yapıp kenara çekilmek.) En dipte olduğunuzu bile zannetseniz bilin ki o el sizi yalnız bırakmayacak ve sizi tutup kaldıracaktır. Sevgi ve şükranla!
Yorumlar kapalı.