Dünyaya gelişini düşünse insan, tekliğini, hiçbir şeyi olmadan gelişini,acziyetini… Çok dersler çıkartır her halde kendine.
Gerçekten kendi gücümüzle yapabileceğimiz hiçbir şeye sahip değiliz doğduğumuzda. Minicik bedenimizle koca dünyaya ve dünyanın içindekilere karşı durabilmemiz mümkün değil. İhtiyacımız olacak olanlara da o an gücümüzle ulaşmamız ve sahip olmamız mümkün olamaz. İlgiye ve desteğe fazlasıyla muhtaç bir durumdan, gelişip, serpilip, kendi başımızı kurtaracak duruma gelebilmemiz uzun ve zahmetli bir süreci gerektirir. Yeterince şanslıysak yanımızda anne, babamız, ailemiz varsa onların koruması ve himayesiyle yetişkin hale gelebiliriz. Ailemizden, çevremizden, sevdiklerimizden ve iletişim halinde olduğumuz her unsurdan bir şeyleri miras alarak kendimiz olma yolculuğunda ilerleriz.
Nasıl ki özgürlük bedelsiz gelmezse iyi ve donanımlı bir yetişkin olabilmek de süreçte çok emeği, çabayı, ilgiyi ve özveriyi gerektiriyor. Aslında yapılan yatırımın en iyisi ve etkilisi insana yapılandır. Süreç uzun olsa da sonuç için yapılanlara değer nihayetinde.
Hayata başladığı noktadan nerelere ulaştığını arada bir irdelese insan, kat ettiği yolu daha net görebilir. Çevresinin ve kendisinin verdiği emekleri, çabayı o zaman takdir ederek kendine ve çevresine karşı memnuniyetini oluşturabilir. Bu durum herkesin içinde bulunduğu duruma göre değişebilir ancak temelde yaşamda kalabilmek başlı başına bir değerdir.
Hep düşünmüşümdür çok başarılı sporcuların, sanatçıların yaşam yolculuğu nasıldır diye. Her halde istekli olma, çok sıkı çalışma, disiplin iyi odaklanma gerektirir bu durum. Düzen ve istikrarlı olmak güzel görüneni elde etmeyi sağlıyor olsa gerek.Bu insanlar paylarına düşeni iyi özümseyip, gayretle harmanlıyor olsa gerektir. Yılmamak da ayrı bir nokta. Çünkü hiçbir zaman dümdüz ilerlemiyor yol…
Dünyadan giderken de bir şey götüremiyor insan. Aslında iki kendi arasında –yalnız doğuş, yalnız gidiş- varsıllığını ortaya koymaya çalışıyor. En iyi kendini oluşturup adım adım ulaştırıyor mirasını sona.
hayata yükleyip yükü
sahiplenme
rüzgar önünde
bir topak
sokaklar arsında
gel-gitler
mevsimin şarkısı
rüzgarın ıslığı
yaprakların eşliği
akıyor mavi gökyüzü
akıyor bulutlar
önce kuşlar
sonra yıldızlar
akıyor hayat
akıyor insanlar
geride kalıyor yazılmayan hikayeler…
Yorumlar kapalı.