Çağın en büyük hastalıkları arasında kim neleri sayar bilemiyorum ama bana göre sigara içme, takım tutma ve telefonunu yanlış kullanma en başta gelen hastalıklar arasında sayılması gerekenlerdir.
Takım tutma alışkanlığının hastalık sayılıp sayılamayacağı kişiye göre değişir ama bir futbol takımının kimi insanların tüm dünyasını doldurması bana göre ciddi bir rahatsızlıktır.
O hafta yapılan maçların, kişinin bütün sosyal ilişkilerinde ana malzeme olması ve kendini ancak maç değerlendirmelerinde ifade edebilmesi sizce de bir hastalık değil midir?
Zamanının çoğunu maç izlemeye ayırmak, geri kalan kısmını da maçın yorumları ile doldurmak nasıl bir duygudur bilemiyorum ama futbolcu ve antrenörün para karşılığında takım değiştirmesi karşısında taraftarın niçin yerinde çakılı kaldığını anlamış değilim.
Kimileri ‘renk aşkı’ diyor ama benzer renkler başka takımlarda da var oysa. Örneğin İstanbul takımlarındaki renklerin aynısı İzmir takımlarında da var! Ama nedense yaygın kültür, İstanbul sektörüne bağlanmayı gerektiriyor.
Gelelim, sigara alışkanlığına…
Bugün sigara içme alışkanlığının ortaokul çağına kadar indiğini rahatlıkla görebiliriz. İnanmayan okul önlerine gidip gözlemleyebilir.
Benim kuşağım, sigaranın temel malzemesi olan tütüncülük işi ile uğraşmıştır veya komşusunda görmüştür. Tütün yapraklarının kırılması esnasında elde kalan simsiyah katran ile kurutma ve işleme esnasında atılan zehirleri biliriz. Fakat buna rağmen sigara sektörünü desteklemeye devam ederiz. Bir zaman gelir hasta olur yataklara yatar, işte o zaman bu ‘illet’ hakkında biraz geç de olsa fikir sahibi oluruz!
Öğrencilerimizi okul tuvaletleri ve kapı önlerinde sigara içerken görünce onlara acırım.
Caddede yürürken, kapı önlerinde hararetle duman çeken esnafları görünce acaba ben mi bu meretin tadını bilmiyorum diye kendimi sorgularım.
Çok sayıda insanın elinde, emzik gibi…
Sigara içerek yürüyen bir insanın arkasından gitmem…
Benim muhalif/sorgulayan kimliğimi bilenler, sigara konusundaki yasaklama kararını desteklediğimi duyunca, ‘Hocam bunu açık yerlerde söyleme’ derler.
Sigara sağlığa ve bütçeye zararlıdır.
Karı kocanın günde birer paket sigara içtiğini düşünürseniz, ayda ortalama 3000 lira yapıyor. Yılda 36.000 lira. 10 yılda da 360.000 lira!
Gelelim üçüncü illete…
Bu da son 5 yılda ortaya çıkan telefon bağımlılığı illeti.
Herkesin bir elinde sigara diğer elinde telefon.
Yayası böyle, şoförü böyle.
Başparmaklar hareketli.
Aşağı yukarı kaydır; beğen ve paylaş… Yetmezse yorum yaz!
Adına sosyal medya deniyor ama insanları sosyalleştiriyor mu yoksa asosyal mi yapıyor size kalmış.
Hele anlık mesajlaşma ve yazışma grupları.
Gerekli gereksiz fotoğraf ve görüntü paylaşımları.
Böyle giderse insanlar selamlaşmayı unutacak.
Özellikle genç gruplarda sıkıntı büyük.
Derste bile 5 dakika bakmazsa rahatsız olanlar var. Kıpraşıyor, fırsat kolluyor. En ufak bir boşlukta eline alıp ne var ne yok diye kontrol ediyor. Sanırsınız hepsi biber işadamı ve anlık maillere bakıyorlar. Yanıt veremezse büyük zararlar edecek!
Çaycı bile elinde çay götürürken diğer elindeki telefona bişeyler yazma derdinde.
Adam tiyatro veya sinemaya gelmiş, elinde telefon onunla ilgili. Bişey desen al sana kavga… Ne yapmaya gelirsin de yanındakinin dikkatini dağıtırsın!
İnsanların elinden sigara, telefon ve takım taraftarlığını alın sanki boşlukta kalacaklarmış gibi.
‘Dünya bizi kıskanıyor!’ mu dersiniz…
Geçen yazımda ‘okumuyoruz’ yazmıştım başlığa…
Meslek ve köşe arkadaşım Nurşen Kaygısız da ‘okuyoruz’ yazmış:
“Okuyoruz ama her şeyin canına!”
Biraz da “Ey okumayanlar!”, “Ey çalışmayanlar!”, “Ey hazır yiyiciler” desek…
Öğrenmek, bilmek ve uygulamak lazım…
Körü körüne taraftar olmamak lazım…
Bile bile mereti içmemek lazım…
Ve teknolojiden ‘yararlanmak’ lazım.
“Dünya bizi kıskanıyor!” ama, acıdır dünya çapında geçerli bir sigara, bir telefon ve spor markamız bile yok!
Bu yazı 2017 tarihinde gazetemizde yayınlanmış… Dün gibi…
Pazar günü seçim var… Mevcutların içinde kentine yakışan bir aday ve listesi kazansın…
Yorumlar kapalı.