Büyükşehir mi bütünşehir mi bilemiyorum ama bu ilçe belediyelerinin İl belediyesine bağlanması ve beldelerin mahalleye dönüştürülmesi işine bir türlü sıcak bakamadım. Bence yasa ile beldelerle köyler sahipsiz kaldı.
Merkezi yönetim yerine yerinden yönetim derken, neredeyse tek elden yönetime doğru yol almaya başladık.
Bence her yerleşim yeri, nüfus başına hak ediş almalı.
Yanlış hatırlamıyorsam 2012 yılında yürürlüğe giren büyükşehir yasası ile büyükşehirlerde kır kent ayrımı gözetilmeyerek büyükşehir belediyelerinin hizmet götürme alanı il mülki sınırını kapsayacak şekilde genişletilmişti. Yasa o dönem çok tartışılmış; iktidar kanadı, ‘bu iş, küçük yerleşim yerlerine yarayacak’ iddiasını öne sürerken muhalefet de aksini savunmuştu.
Geldik bugüne…
Şimdi teknolojik gelişmelerin de yardımıyla muhtarlıkların bile fonksiyonu kalmadı.
Eskiden gönüllü yapılan muhtarlık hizmetlerine şimdi maaş bağlandı ve bir takım haklar sağlandı.
Bu yüzden de muhtarlık seçimleri bile belediye seçimlerine döndü. Kıyasıya bir yarış ve kıyasıya bir tanıtım faaliyeti…
Hafife almayın, bazı yerleşim bölgelerinde çok paralar dönmeye başladı. Hediyelikler ve tanıtım broşürleri derken, aile bütçesini aşmaya başladı.
Doğal olarak da bu yarış vatandaşların da ilgisini çekiyor. Ve haklı olarak da soruyor: Bu muhtar adaylar neden bu kadar mücadele ediyor!
Yasayı ve gelişmeleri tartışabiliriz… Öyle ya da böyle! 10 bin nüfuslu mahallenin muhtarı ile bin nüfuslu bir mahallenin muhtarı aynı maaşı alıyor.
Kimi muhtara sorarsan yaptıkları iş bu paraya ‘yapılmaz’
Kimi muhtar da ara ki bulasın!
Muhtarın birkaç anlamı var…
“Köy ya da mahallenin yasalarla belirtilmiş işlerini yürütmek üzere, o köyde ya da mahallede oturanlarca seçim yoluyla göreve getirilmiş kimse.”
İhtiyar kelimesi ile aynı kökten geliyor. Seçmek eylemi ile bağlantılı.
**
Ben sınıf başkanı seçerken biliyorum; sınıfın en haytası başkan seçiliyor.
Ben en çalışkanı ve efendisi başkan seçilir diye beklerken bir de bakıyorum, sınıfı susturan, bastıran ve korkutan en tembel öğrenci başkan seçivermiş. Ne yazık ki böyle de bir gerçeklik var. Seçmesini mi bilmiyoruz yoksa seçilmek özel bir maharet mi istiyor anlayamadım.
Öte yandan sınıfın en akıllı ve olgun görüneni de başkanlık için aday olmuyor.
**
Ben belediye başkanı seçilsem, ilk yapacağım işlerden biri muhtarları toplamak ve onlara, “Sizler, mahallenizde bizim temsilcimizsiniz” derim. Ve dediğimi uygular, muhtarlıklardan gelen önerileri dikkate alırdım.
Çünkü bir sorunun en iyi çözümünü, sorunun bulunduğu yerde yaşayan bilir.
Ben ‘yerinden yönetim’ ve ‘ortak akıl’ ifadesinden bunu anlıyorum.
Muhtarlara yetki ve sorumluluk verirdim ki halkın önüne çıksın.
**
“Sınıf başkanı her hali ile sınıfı temsil eder”
Başkanlık seçimini organize ettiğim her sınıfta, bu cümleyi söylerim.
“Sizi en iyi kim temsil edecekse…”
“Sizin fikir ve önerilerinizi sınıf öğretmeni ve okul idaresine en iyi kim götürecekse…”
“Sınıfa en iyi kim hakim olacaksa…”
“Sınıfta en iyi eşitliği kim sağlayacaksa…”
Bu cümleleri de söylerim.
Ama bir de bakarım ki sınıfın en yaramazı, hemen organize olur ve diğer arkadaşlarına kaş göz işareti yaparak aradan sıyrılıverir.
Ama benim de kendime göre doğruyu söylemek gerekirse ‘pek demokratik olmayan’ yöntemlerim vardır. Ve bu yöntemlerim, hot-zot ile başkan olanları geri plana atar…
Sizin de hem muhtar hem de belediye başkanı adayını seçerken, bu yazıyı dikkate almanızı temenni ederim…
Yorumlar kapalı.