Aynılaştığı zaman günler hayatı sorgulamalı. Karbon kağıdı arasında günler, ezbere yapılan işler, istemsiz yürütülen eylemler…
İnsanın sevdiği bir konu üzerinde çalışması en güçlü şeydir. Her anının kıymetini bilir, her anını tatlı yaşar. Yaptıkları zorlayıcı olsa da yüksünmez, şikayetçi olmaz severek yaptığı için. Aslında büyüleyici bir durumdur bu. Sevgiyle büyür zaman, sevgiyle aşılır engeller, sevgiyle gelişir insan…
Hayatı şekillendiren bizim anlayışımız, bakışımız. Bunun neticesinde aldığımız tavrımız. Öyleyse duyguların ifadelerimizi ve buna bağlı hayatımızı değiştirmesinden yakınmaktansa bir değişiklik yapıp ifadelerimizi değiştirerek duygularımızı yönlendirebiliriz. Zamanla takındığımız ifadelerimize dönüşebiliriz. Denemeye değer ne dersiniz?
Yazı yazmak gibi hayat da.Yazmakiçin başına oturduğunuz klavye başta düşündüğünüz kelimelerin, cümlelerin çok ötesine taşıyabilir sizi. Değiştikçe kelimeler anlatılar da şekillenip farklılaşır. Sonuçta “ben bunu yazmak için oturmamıştım ama güzel oldu” dersiniz. Hayatta da öyle, harekete geçtiğinizde yapmayı düşündüğünüz konudan uzaklaşabilirsiniz ama bu her zaman sonucu beğenmeyeceğiniz anlamına gelmez. Belki de umduğunuzdan daha çok memnun eder yeni ortaya çıkan tablo sizi. Aynılaşmış günlerinizi renklendirir kimbilir?
Hayat sözcükleri olmayan bir tablo gibi. Elinizdeki gün fırçasıyla nasıl boyayacağınıza sizin karar verdiğiniz bir tablo. Paletinize aldığınız renklerle, vurduğunuz her fırça darbesiyle şekillenir, değişir, güzelleşir. Aslında baştan sona büyüleyici bir eylemdir. Sadece arada paletine farklı renkleri almayı bilmeli, aynı renklerin rutininden uzaklaşabilmeli insan…
bizi ele veriyor
her hareket
bizi anlatıyor
her sözcük
biziz
çizdiğimiz resim
biziz
her nota
bize ait
eleştirdiğimiz hayat
bize ait
beğenmediklerimiz
ve
bize ait
kıyısında durup baktıklarımız
öyleyse
kimiz biz
Yorumlar kapalı.