Yaşanmışlıkların içinde acılar insanın yüreğinde volkana döner. Yaşamı boyunca içinden söküp atamaz. Bilincinde her zaman tazeliğini korur. Zamanı gelince ortaya çıkar ve içten içe yakar.
Acıların türleri vardır. Türlerin içinde yüzersiniz. Bir acının nedenlerini araştırmaya kalktığınızda diğer bir acıda eklenir. Ayrı ayrı sorgulamaya çalışsanız da içinden çıkamazsınız.
Günler tüm çelişkileriyle, zıtlıklarıyla, bütünlüğüyle akıp gidiyor. Sizlerde ileriye doğru akıyorsunuz. Çocukluğunuz, gençliğiniz derken yaşlılığa doğru yol almış oluyorsunuz. Tüm yaşanmışlığınızın önemli hatları düşüncenizdesolmuş tarihin bir sayfasından çıkıp karşınıza gelivermiş; kitabın yaprakları gibi açılıyor. Dizi filim izlercesine o günü hatırlıyorsunuz. Yaşadığınız sürece, her yılın, ayın, günün mutlaka düşüncenizde önemli bir anısı yer alır. İnsanın, insanların yaşamı bittiğinde sonlanır. Kişiyle birlikte yok olur.
Yaşamın gerçeklerini sorgulamamız gerekiyor. Yaşamda acıların olmaması için desem de sorgulayan kaç kişi vardır? İnsanca yaşamak istiyorsanız hakkınızı ilk önce bireysel olarak aramanız gerekir ve toplumsallığa dönüştürmelisiniz. O zaman acılar paylaşıldıkça azalır. Unutmayın yaşadığımız acılar hepimizin hikâyesidir.
Yorumlar kapalı.