Zamlar geçmişten bugüne geçen zaman içinde hayatımızda devamlı oldu. Ceplerimizi etkilemeye devam ediyor. Aynı zamanda insanı psikolojik olarak da etkiliyor. Yaşadığımız koşullar, etkenler ister istemez bizleri etkilese de yaşamımız kâbusa dönebiliyor.
Sizlere 1976 döneminden söz ederek bugünlere kadar uzanan kısa yolculuğu anlatayım. O dönemde iktidara gelenler, koalisyon hükümetlerinde zam iğneden ipliğe yapılırdı. Paranın değeri vardı. Tek kişinin çalıştığını düşünelim. Bir aileyi geçindiriyordu.
Zamlar yağdığında halkta tepki oluşuyordu. Halkın tepkisinden çekinenler zam yapma olayını dolaylı yollardan yansıtırdı. Örneğin o günün başbakanı yurtdışına çıktığında zam yapılırdı. Başbakan ülkeye geldiğinde gazeteciler soru yağmuruna tutardı. Zam ile ilgili soruya yanıtı ilginç olurdu. “Bakanımdan bilgi alayım. Size açıklama yaparım.” Derdi.
Bir başbakanın yapılan zamdan haberi olmaz mı?
Zamlardan dolayı halktan özveri istenirdi. “Kemerlerinizi sıkın?” “Sabır, düzlüğe çıkacağız ve gibi sözler söylenirdi. Fakat kendileri özveride bulunmazdı.
Gelelim bugüne, zam furyası arka arkaya geliyor. Ses çıkaranların sayısı alanda az. Ülke genelinde azınlığı oluşturuyor. Bunun içindir ki AKP iktidarının zamlarla ilgili çekincesi yoktur. Benzine ve mazota her gün otomatik zam yapılıyor. Bununla diğer ürünler zamlanıyor. Emeklilere, çalışanlara istediği gibi maaş artışı yapıyor. Eskiden orta direk vardı. Şimdi ortası kalmadı. Yoksulluk ve açlık durumuna düştü.
Zamlar bizim kaderimiz değildir. Yeter ki farkında olalım.
Yorumlar kapalı.