Geçmişten günümüze değin insanlar hep aynı şeylerden şikayetçi olmuşlar. Sanırım gelecekte de bu şikayet konuları hiç değişmeyecek.
Kutadgu Bilig adlı eserinde Yusuf Has Hacip, “İnsan çok, insanlık az” der.
Aradan geçen onca zamana rağmen değişen pek fazla bir şeyin olmadığını görürüz.
Sonraki zamanlarda Fuzuli, “Selam verdim, rüşvet değildir diye almadılar. Hüküm gösterdim, faidesizdir, diye iltifat etmediler” der.
Günümüze gelindiğinde de değişen olumlu bir şeyler yok. Gazete sayfalarını karıştırdığınızda, internetteki haber sitelerine şöyle bir göz attığınızda kolaylıkla görebilirsiniz bunu.
Bir toplum neden yozlaşır?
İNSANI, İNSAN YAPAN DEĞERLERDEN NEDEN UZAKLAŞIR?
Yahut şöyle de sorabiliriz bunu: “İnsan kendinden neden vazgeçer?”
Her insan güvenli bir toplumda sağlıklı yaşamak ister.
Mutlu olmak ister.
Çocuklarını korku duymadan, herhangi bir şeyden tedirgin olmadan büyütmek ister.
Ne değişmelidir?
Nasıl değişmelidir?
Sorularının yanıtı sorunun çözüm noktasında düşünen bireylere önemli ipuçları verecektir.
Sorunu ve nedenini bildikten sonra o sorunu çözmek çocuk oyuncağı gibidir.
Şayet buna rağmen değişen bir şey olmuyorsa kendimize dönüp,
Samimiyetimizi sorgulamamız gerekir. Bir parça bencil davranarak elde ettiğimiz veriler her zaman bizi yanlış bir noktaya taşıyacak, sorunları büyütmekten başka bir işe de yaramayacaktır.
Meşhur bir meseldir.
“Mızrak çuvala sığmaz.”
SEVGİ, DOSTLUK VE UMUTLA…
