Geçtiğimiz günlerde beden yaşı 22, akıl yaşı 12 olan, %50 zihinsel engelli Sinem’e tecavüz edildi. Ve suçlu şahıs sırf Sinem “bağırmadı” diye ceza almadı. Bu hafta susan birileri için bizler bağıracağız.
Nasıl başlanır söze bilemiyorum. Ben yazarken insan olmaktan utanıyorum ama kimisinin de tecavüzden suçlanınca yüzü bile kızarmıyor. Tecavüze uğrayan kadınlar, çocuklar yüzlerini gizliyor ama tecavüz eden, o adalet sarayından dimdik yürüyerek çıkıyor. Ben artık parkta oynayan çocukları görmüyorum. Annesi yanlış anlayacak diye yolda gördüğüm bir çocuğa gülümseyemiyorum. Bir kadın ıssız bir sokaktan geçerken babasıyla konuşuyormuş gibi yapıyor. Bir kadın öldürülünce, tecavüze uğrayınca “o saatte ne işi varmış dışarıda? ” oluyor. Bir kadın ölüyor ama bağırmadığı için haksız sayılıyor. Bir kadın haksız sayılıyor çünkü kendisine tecavüz eden şahıs, beyaz gömlek giyip kravat takınca iyi hal indirimi alıyor. Bir kadın bağırıyor da kimse sesini duymak istemiyor.
Belki yarın da birisi susacak. Belki yarın yine birisi sadece gözyaşı dökecek, sessizce. Biz sustukça insanlık susacak. O yüzden Sinem için bağır. O yapamadı. Bir kadına ses ol. Çünkü onu duyan, dinleyen olmadı.
Saygılarımla…
