Israrcı mısınızdır? Nelerde ısrar edersiniz? Başkasına karşı mı, kendinize karşı mı, yaptığınız işe karşı mı gösterirsiniz bu tavrınızı?
Hani kimi yedirmede ısrarcıdır, yemeyeceğim dersiniz, “Bir lokma hatırım için” der. “Bu gıdaları tüketmiyorum” dersiniz , “Bir kerecikten bir şey olmaz” diyerek zora sokar insanı. Sonra “Ben asla yapamam, boş ver, o kadar da katı olmaya gerek yok” diye yapılanı çok bulur. Sonra “Ölümü gör yemezsen”e kadar gidebilir iş. Abartının en üst noktasında dayanamaz, yersiniz sunulanı. Karşı taraf muzaffer bir eda ile derin bir nefes alır, sunduğunun yenilmesinin zevkini yaşar. Biz Anadolu kadınlarında maalesef böyle bir alışkanlık var. Yedirmeyi çok seviyoruz, hele de kendi ellerimizle yapmışsak…
Bazen de bir yerlere gitme konusunda ısrarcı olanlarımız var. Senin durumunu göz ardı ederek yanında illaki seni de görmek ister. “Sensiz olmaz” diye de psikolojik bir baskı kurar üzerinizde. Kaçamayıp mecburen gidersiniz siz de. Biraz da kırmak istemediğinizden o kişiyi kendinizden, işinizden fedakarlıkta bulunursunuz.
Kimi de kendine karşı ısrarcıdır. Ya kendini iyi tanımadığından ya da olmak istediği kişiyi oluşturmak adına belli konularda ısrar eder. Durulacak çizgi iyi belirlenmediyse zaman geçtikçe ısrar artar ve yıpratıcı bir duruma dönüşmeye başlayabilir ve açmaya durmuş çiçekler soluverir…
Kimileri de hatalarında ısrarcıdır değil mi? Çevreden gelen uyarılarla daha çok inat etmeye dönüşür iş ve zarar büyüyebilir. Kişiyle kalmayıp çevreye de sirayet edebilir.
Bir de yapılan işlerde ısrarcı olmak var. Buna belki sebat, belki gayret, belki de ısrar diyebiliriz. Bu sayede yapılan işin erbabı oluruz bu yolla. Belki de başlangıçta zorlandığımız iş, zamanla gözü kapalı yapılır hale dönüşebilir verilen emekler sayesinde. “Yapmakta ısrar ettiğimiz şey giderek kolaylaşır. İşin doğası değiştiğinden değil, bizim yapma yeteneğimiz geliştiğinden” diyor Ralph Waldo Emerson. Aslında yaptığımız iş her neyse ön yargılarımızı rafa kaldırmayı başarabilmişiz demektir bu. “Ben yapamam, bu iş bana göre değil. Ben bu dersi anlamıyorum. Bu saatten sonra mümkün değil kavrayamam” gibi yaklaşımlarımızı yıktığımızın da göstergesidir aynı zamanda.
Yani -sözün özü- ısrarımızı, bu konudaki enerjimizi olumlu şeylere kanalize etmeyi başarabilirsek bu, gelişmemizi ve pratikleşmemizi sağlayabilir bize…
