Kapıları kapattık. Camları da kapattık. Günlerdir ayakkabılarımız da kullanılmıyor.
Aylar önce çok uzaklarda olan, sonra git gide yakınlaşıp komşularımıza kadar gelen ölümcül virüs şimdi çok yakınımızda.
Gün gün herkes takipte. “Neler oluyor?” sorusunun yanıtını arıyor elindeki küçük ekranda. Nerede ne oluyor? Herkesin bir önerisi var. Listeler uzayıp gidiyor.
Yaşamdaki önemli gerçekliklerden biridir: Her şeyin bir sonu vardır. Bir başlangıcı olduğu gibi. Bu virüs, bir yerlerde başladı. Dağıldı. Bir süre sonra da bitip gidecek. Yok olacak.
İnsanlık tarihine baktığımızda benzer durumların yaşandığını görürüz.
Geçmiş mi hepsi geçmiş gitmiş.
O halde bu da geçecek.
Yarınlarda olmayacak.
Yapmamız gereken, birbirimizle aynı ortamı daha çok paylaştığımız insanlarla nitelikli zaman geçirmek.
İnsanın ilacı insan.
Çocuklarımıza gereken zamanı ayırıp hem ruh sağlığımızı koruyabilir hem de onlara sağlıklı alışkanlıklar kazandırabiliriz bu süreçte.
*
Bahar, umut demek. Yaz, bolluk bereket.
Her gecenin mutlak bir sabahı var. Bunu bilmek, insanın karanlıklar içinde yitip gitmesine engel olacaktır. Elbette ki işin uzmanlarının sözlerine kulak vermek önemli. Unutmayalım ki hiçbir bilgi, öyle bir günde falan oluşmuyor.
Bilgi umuttur. Güzel günlerin umudu.
Ne diyor bir şair,
“Bu da gelir
Bu da geçer ağlama…”
Bu zorunlu “durup dinlenme” zamanlarını iyi ve verimli geçirebilirsek, en azından güzel şeyler hayal edip tasarlayabilirsek dünya daha güzel günlere yelken açacaktır yarınlarda.
Sevgi, dostluk ve umutla.
