Önce düşüncede başlıyor her şey. Neyse düşüncen, düşün o oluyor işin.
Öyle ya, ne düşünüyorsan o’sundur. Ne düşünüyorsan onu konuşuyorsundur. Nasıl düşünüyorsan öyle bakıyorsundur hayata. Ne düşünüyorsan onun gerçekleştirmek için adımlar atıyorsundur.
Üniversiteye hazırlık sürecinde kızım, sorularla çok haşir neşir olmaktan rüyasında kendini soruların içinde görmeye başlamıştı. Yani gündüz ne ile iştigal ediyorsa gece de ona devam ediyordu. Bilinçaltına girenler, gece rüyalarında tezahür ediyordu…
“Kafanızda en çok neyi düşünürseniz hayatınızda onu çoğaltırsınız” diye bir yerlerde okumuştum. En çok neyi düşünüyor, neyi kurguluyorsanız hayatınız o oluyor nihayetinde…
Önce düşünceyle başlıyor her şey. Sonra duygulara yansıyor. Hissettiklerimizi yönlendiriyor düşüncelerimiz. Dikkat edin, yaşanan bir olay karşısında insanların her birinin tepkisi farklıdır. Onların düşünceleri ve bakış açıları, olayı değişik algılamalarına ve değerlendirmelerine neden olur. Düşüncelerdeki değişmelerde tepkilerin değişmesine sebebiyet verir.
Bir çocuk için hayat, oyundan ibarettir. O, oyunu düşünür sürekli ve hayatı oyun üzerine kurar. Doğal olarak hayatında yer alan her nesneyi bir anda bir oyuncağa çevirebilir. Elindeki taşı bilyeye, gökyüzündeki bulutu şekilden şekle sokup onu oyun vasıtası yapıp avunabilir. Hayatı varları ile bir oyun kılabilir bir anda. Çocukların hayal gücü sınırsız olduğundan düşünceleri de kalıplara girmeyip sizi şaşırtan çeşitlemelerle karşılaşabilirsiniz her an.
Bir bilim insanı, yaptığı işe odaklanıp her dem onu düşündüğünden içinden çıkamadığı noktaları hiç beklemediği bir anda ve yerde çözüme kavuşturabilir. Kendisi başka işlerle meşgul olsa da beyni aynı konu etrafında işine devam edip düşünceleri o iş için teyakkuzda olduğundan bir anda çözülme meydana gelebilir. Düşün, düşünceni, düşüncen işini, işin zihnini tetikliyor, çözüm üretiyor…
Önce düşünceyle başlıyor her şey. Olmayacak diye başlarsan bir işe, düşünsel olarak olumsuza yani olmayacağa kanalize olup odaklandığın için olmuyor. Bir konuşma yapacaksındır bir topluluk önünde, sen konuşma metnine değil, duyguya odaklanıp “heyecanlanırım” dersen heyecanlanırsın. Çünkü ona yönlendirmişsindir zihnini. Komutu nasıl almışsa ona göre davranır beyin sonuçta…
“fikrimin ince gülü” dersin
Seversin, sevdiğin olur hayatın
Her anın her şeyin ona aittir
Her şeyini ona hasredersin
Düşünceni, düşünü
Sonunda sen o olup çıkarsın…
Ne düşünüyorsanız o’sunuzdur. Onu yaşarsınız. Hayatınız da düşüncelerinizden ibarettir. Düşündüğünüz kadarsınız.
