Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Yeni bir güne uyandı insanlık. Yeni bir bakış açısıyla. Yeni bir anlayışla. Kontrol edemediğinin kontrolünde buldu kendini. Yeni bir sınanma şekli, yeni bir kaygı ve hissiyatla boğuşurken zorlandı. Dünya artık eski dünya değil. Değişimin getirdikleri sarsıcı, incitici ve yürek yaralayıcı. Bu defa iş çok büyük. İncinmişi sarmalamak, yarayı tamir etmek hiç kolay değil. Sarsıntı yüreklerde, sarsıntı dimağlarda, sarsıntı hayatın bütününde.
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Hüznünü alıp yamadı yüzüne zaman. Soldu bakışlar, soldu gülüşler, resim karelerinde yitti, gitti. Yitimi yaşadı insanlık, yitirdiklerine sığındı. Avunacak bir şey bulamadı. Sorguladı aklıselimler durumlarını. Geriyi, ileriyi… Sustu zaman, sustu. Söyleyecek, onanacak söz bulamayınca sustu. Yarıda kaldı yaşanılanlar, umutlar, yarıda kaldı yarınlar. Yarıda kaldı dostluklar, arkadaşlıklar ve yarıda kaldı yaşam. Yüreklere ekilen tohumla yarım yaşamaya alışmaya çalışacak belli ki insan…
pür neşe gidişlerin
hüzünlü dönüşleri
kuş bakışı
anlamı yok şimdi hiçbir şeyin
yitim
düşünsel, duygusal, düşsel
kanayan yara
sızı, sızı, sızı
yürek sızısı
bir el uzatamama
bir el ötesine
bir nefes yakınına
yitim
nefeslerin yitimi
sonsuzluk
acı
sızlıyor yara gittikçe açılarak
puslu görüntüler
sınırlar kayıp
acı
onulmaz bir acı
gerçeğini yitirdi dünya…
Yorumlar kapalı.