Temel, arabasıyla yola çıkar ve bir otobanda ters yöne girer. Bunu kameradan gören trafik yetkilisi, ona ulaşıp durduruncaya kadar radyodan sürücüleri uyarmak için anons yaptırır.
Polis, radyodan: “Lütfen dikkat! Lütfen dikkat! Otobanın İstanbul istikametinde ters yönde ilerleyen bir araç vardır. Lütfen dikkat ediniz.”
Bu esnada aynı radyo kanalını dinlemekte olan bizim Temel, dayanamaz ve bağırır: “Ne bir tanesi, hepsi, hepsi… Haberleri yok…”
Etrafınıza bir bakın… Kendisi hatalı olduğu halde herkesin yanlış düşündüğünü, hatalı olduğunu düşünen ve daima kendini savunan kişileri çok kolay bulabilirsiniz.
Cehalet temelde iki türlüdür. İlki, bilmediğini bilmek. Diğeri ise bilmediğini bilmemek.
Bu ikisine sırasıyla “cehl-i basit” ve “cehl-i mürekkep” de denilmektedir. Bilmediğini bilene gelince bunlar, yanlışının ve hatasının farkında olan bireylerdir. Doğruları bulma imkanları her zaman vardır. Ve siz onlara doğruları anlatabilirsiniz. Zaten ilmi ve fikri gelişme, hataların kabullenildiği ortamlarda yer bulur. Edison, ilk yaptığı deneyin kesin doğru olduğuna inansaydı doğru sonuca, ışığa ulaşamazdı.
En kötüsü, cehl-i mürekkep yani bilmediğini bilmemektir. Fıkradaki Temel’in durumu gibi. Bu, trajikomik bir durumdur. Böylelerine yardım edemezsiniz. Paranoyak bir durumdur. Siz, kendisine doğruları ilettiğinizde onu kıskandığınızı veya onun kötülüğünü istediğinizi düşünür. Hatta sizi cahil görerek kıs kıs içinden güler.
İnsanın her şeyi bilmesi imkansızdır. Bilgi eksikliği, hata, kusur ve yanlış, insan için. Her şeyi bildiğini düşünenler aslında birçok şeyi bilmeyenlerdir. Ne demişler: “Danışan dağları aşmış, danışmayan düz yolda şaşmış.” Farklı fikirlere açık olmak bizi farklı doğrulara yelken açtırır. Kendi doğrularımızı test etme imkanı verir.
Hepimizin ihtiyacı, doğru yolda olduğumuzda bizi doğruya teşvik ederek doğrularımızın çoğalmasına vesile olacak, yanlış yöne girdiğimizde de bizi uyaracak ve doğruyu gösterecek güzel dostların var olmasıdır.
Olur ki hayatta ters yöne girerseniz, durumunuz ve fikriyatınız hakkında “acaba” şıkkını hep aklınızda bulundurmanız dileğiyle…
