Sana gelen bütün yollarım çıkmaz sokak. Girdiğim her sokağın sonunda sanki bir duvar var. Senin duvarların bunlar. Aramıza ördüğün duvarlar. Her seferinde çarptığım ve yara bere içinde kalsam da çarpmaktan yorulmadığım duvarlar. Daha ne kadar devam edebilirim bilmiyorum. Hani derler ya sevgisi ne kadarsa insanın sabrı o kadar olur diye. Sahi o kadar çok mu sana olan sevgim. O kadar mı çok seviyorum sence…
Oturmuş pencereden yağan karı izliyorum. Yavaş yavaş ve süzülerek iniyorlar yeryüzüne. Ellerin dans ediyor sanki karşımda bir çocuk misali. Sonra gözlerin düşüyor aklıma ve yine yolculuklara çıkma fikri sarıveriyor beynimi. Kaçmak kurtuluş mu olur mu acaba. Ya da vazgeçmek özgür bırakır mı yorulan ruhumu. Tekrar özgür kırlangıçlar gibi süzülebilir miyim gök yüzünde. Ya da vazgeçtiğim anda yeni bir başlangıç mı olur hayat bana. Bana yeni ve yerli yerinde bir sürü acı mı getirir. Yoksa her şey çok mu güzel olur. Kolu kanadı kırıldı umutlarımın. Zaman ellerimden kayıp gidiyor. Bir hüzün konuyor yanağımın kenarına. Sonra yavaşça süzülüp yanağımdan aşağıya toprağa bırakıyor kendini. Yere düşen hüznümden kokun fışkırıyor. Toprakla kucaklaşmak, kavuşmak toprağa. Sonra da topraktan fışkırmak. Hayatın bana öğrettiği döngü bu…
Artık saymıyorum sensizliğimin kaçıncı günü olduğunu. Pencereme konan kuşlar da gitti. İlkbaharda gelmişlerdi oysa her yer çiçek açmıştı. Yapraklar dökülürken ise gittiler bir sonbahar akşamüstü, hava kararmaya yakınken. İçimde oluşan yıkımın tarifi yok. Hissettiğim acı hiçbir şekilde ifade edilemez. Sanki bu dünyada tek başına bırakılmış bir çocuk gibi kalakaldım. Sonu ucu bucağı olmaya bir uçurumdan aşağıya atılmıştım. Sürekli boşlukta düşüyordum fakat bir türlü yere ulaşmıyordum. Yusuf’un kör kuyuya atılması gibiydi. Sonra Yunus Emre’nin türküleşen şu dizeleri dolaşıyor dilime:
Yusuf’u kaybettim Kenan ilinde
Yusuf bulunur, Kenan bulunmaz
Bu akl’ı fikr ile Leyla bulunmaz
Bu ne yâredir ki çare bulunmaz
Aşkın pazarında canlar satılır
Satarım canımı alan bulunmaz
Yunus öldü deyu sela verirler
Ölen beden imiş, âşıklar ölmez
Aşk mıdır ölen, yoksa aşıklar mıdır öldüren aşkı? Ölen kim, öldüren kim, öldürülen kim?
