Son günlerde yağışların artmasıyla birlikte gazetemizde de yağışlarla bağlantılı haberlerde artış oldu. Tahmin edeceğiniz gibi yolların yağışlar nedeniyle bozulması ve vatandaşlardan gelen şikâyetler sayfalarda yer bulmaya başladı.
Genel anlamda söylemek gerekirse, vatandaşların basını çağırıp da toplumsal yarar uğruna kendiliğinden şikâyette bulanacaklarına pek ihtimal vermiyorum. Belki bıçak kemiğe dayanırsa… Yine de ‘ihtimal vermiyorum’ diyorum çünkü bunun kesin bilgi olduğunu iddia edemem. Sadece önceki deneyimlerim, duyduklarım ve hissettiklerim bana bunu yazdırıyor…
Bir bakıyorsunuz bir köy yolu önünde toplanmış köylüler, Büyükşehir’e veya İZSU’ya verip veriştiriyorlar, bir bakıyorsunuz ilçe içinde bir aksama ve ilçe belediyesine verip veriştiriyorlar. Sanırsınız ki şikâyet edilenler veya ‘ettirilenler’ birbirine düşman kurumlar veya başka ülkenin çalışanları ve kaynakları…
Büyükşehir Yasası, henüz tasarı halinde iken yapılan tartışmaları hatırlayın. Kimileri şahane olacak diye savunurken kimileri de doğabilecek sıkıntıları dile getiriyordu. Yasanın ardından büyükşehirin başka, ilçe belediyesinin bir başka partili başkan tarafından yönetilmesinin acısı belki de en çok Ödemiş’te hissediliyor. Sokaklar ve caddeler ayrıldı: Orası onun burası bunun! Diğer benzeri il/ilçe çekişmesi içindeki yönetimleri araştırmış değilim ama buna benzer tartışmaların oralarda da meydana geldiğini düşünüyorum.
İl, hükümetten yardım alamadığını, ilçe de ilden destek göremediğini iddia ediyor. Ben şimdi bu tartışmayı bir kenara bırakıp ilgili başka bir konuya geçmek istiyorum.
İhale sistemi, taşeron ve denetim meselesi…
Yanlış bilmiyorsam bu asfalt işleri eskiden Karayolları ve Belediye ekipleri tarafından yapılırdı. 1980 askeri darbesi sonrasında devlet bu işlerden çekilmeye başladı. Yani kamu alanları yavaş yavaş özele havale edilmeye başlandı. Sonuç olarak devletin boşalttığı kamusal alanları özel şirketler doldurmaya başladı. Devlet fabrika mı işletir dediler!
Şimdi, bir yerde yol veya bina mı yapılacak! Açılıyor bir ihale, ihaleyi taşeron bir şirket alıyor ve belki de o da başka bir taşerona ihale ediyor. Al sana özelden kamu hizmeti. Bakın Ödemiş’in Saraçoğlu Caddesi’nin kaldırımlarına; delik deşik. Sorumlu büyükşehir mi küçükşehir mi yoksa doğalgaz firması mı onu bile tam olarak bilemiyoruz.
Peki iş sağlam yapılıyor mu? Değil üç gün, üç yıl dayanıyor mu! Orasını sormayın…
Peki yapılan bu ihale işleri ile ilgili sağlıklı bir denetim yapılıyor mu? Bu sorunun yanıtını da sizin yorumlarınıza bırakıyorum.
Bence denetim işi sağlıklı yapılabilse (ister devlet yapsın ister özel firmalar) işler bir nebze de olsa daha sağlıklı yapılır diye düşünüyorum.
Ben bu denetim işine mutlaka ilgili mahalle muhtarlarını da dahil etmek gerekir diye düşünüyorum. Örnek verirsek son yapılan Salı Pazarı parkının kesin kabulü yapıldı mı bilemiyorum ama bence mahalle muhtarı da kesin kabul heyetinin içinde olmalı.
Bence muhtarlık planlama aşamasında da bulunmalı…
Hatta bu tür kamu yatırımlarında o kentte varsa kent konseyleri de planlama ve denetçi ekibin içinde bulunmalı ve kesin kabul işi de bu ekibin yapacağı denetimden sonra gerçekleştirilmeli diye düşünüyorum.
Örneğin, Günlüce köyü muhtarlığı denetim kurulunun içinde olsa idi, kendi yolunun sağlam yapılıp yapılmadığını kontrol edebilir, sonrasında meydana gelecek sıkıntılarda da doğrudan müdahil olabilirdi diye düşünüyorum.
İlçe içinde yapılan taş döşeme işlerine bakıyorum. Çoğu işler usta elinden çıkan iş değil. Döşenip gidilmiş izlenimi veriyor. İlk günlerde güzel görüntüler ortaya çıkıyor ama ilk yağmurlarda başlıyor çökmeler ve bozulmalar. Halbuki bu işlerde de garanti olmalı; aynı araçlarda olduğu gibi. Yani, işi yapan firma örneğin iki yıl boyunca yaptığı yerlerden sorumlu olmalı ve yağmur gibi doğal olayların etkisiyle bozulan yerleri karşılıksız onarmalı.
Ben görüyorum taşeron firmanın eksik bıraktığı yerleri belediyenin adamları doğrultuyor.
O zaman ne anladım ben bu ihale işinden! Parayı taşerona ver tamiratını da belediye işçileri yapsın!
Sonra boy boy falancaya “teşekkür ederiz, filancaya minnettarız…”
Hepimizin, dolayısıyla ülkemizin emeğine ve kaynaklarına yazık!
