Çocuklar; anne ve babalarının üzerinde titredikleri en kıymetli varlıkları, toplumların da gelecekleridirler.Yarının anneleri-babaları, öğretmenleri, doktorları, mühendisleri, avukatları, siyasetçileri olacaklardır. Bu nedenle ne kadar iyi yetiştirilirler, tehlikelerden korunurlar ise toplumların gelecekleri de o kadar iyi hazırlanmış olur.
Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 20 Kasım 1989 tarihinde çocukların karşı karşıya kaldıkları hak ihlallerinin gündeme taşınması için 54 maddeden oluşan çocuk haklarına dair bir sözleşme kabul edilmiştir. Bu sözleşme, Türkiye’nin de içinde bulunduğu 193 ülke tarafından imzalanmıştır. Her yıl 20 Kasım tarihi, sözleşmeyi kabul eden ülkelerde “Dünya Çocuk Hakları Günü” olarak kutlanmaktadır.
Çocukların yetişkinlere oranla daha iyi korunmaları ve özenli yetiştirilmeleri gerektiğini düşünen Birleşmiş Milletler Örgütü, üye devletlerin iç hukuklarını sözleşme doğrultusunda uyarlamalarını istemiş ve bu konuda üye devletleri zorlamıştır. Nitekim bizim anayasamızda da “Usulüne uygun olarak kabul edilen uluslararası sözleşmeler, iç hukuk kuralıdır” denilmektedir. Dil, din, cinsiyet, ırk ve sosyal statü ayırımı yapılmaksızın tüm çocukların güvenli ve sağlıklı koşullarda barındırılması, yetiştirilmesi konusunda Birleşmiş Milletler Örgütü ciddiyetle çalışmakta, denetlemeler yapmaktadır.
Her ne kadar uluslararası sözleşmelerle çocuklarımızın hakları korunmaya çalışılsa da bazı çocuklar, ne yazık ki bu haklardan yoksun olarak yaşamaktadırlar. Yoksulluk nedeniyle yeterince beslenemeyen, eğitimdeki fırsat eşitliğinden yararlanamayan, istismara uğrayan, zorla çalıştırılan, şiddet gören, devam eden savaşlarla öldürülen çocuklar, vicdanlarımızı sızlatmaya devam etmektedirler.
Mustafa Kemal Atatürk, toplumun geleceği için çocukların önemini kavrayan, onların en iyi şekilde yetiştirilmeleri gerektiğini daha 1920’li yıllarda gören devlet adamlarından biridir. Çocukların önemini belirtmek için meclisimizin kuruluş gününü olan 23 Nisan’ı “Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı” ilan etmiştir.
Çocuk Hakları Sözleşmesi’ne göre her birey, 18 yaşına kadar çocuk kabul edilmektedir. Bu haklar; doğum yeri, cinsiyeti, dili, dini, rengi ne olursa olsun bütün çocuklar için geçerlidir. Devlet, çocukları koruma ve bakımlarını üstlenenlerin görevlerini yapıp yapmadığını kontrol etmek zorundadır. Her çocuğun yaşama hakkı, temel haklardandır. Devlet, bu hakkı korumak için gerekli önlemleri almalıdır. Her çocuğun ailesi ile birlikte yaşama hakkı vardır. Aile, çocuklarına bakmıyor veya bakamıyorsa devlet, çocuğun bakımını üstlenmek zorundadır. Her çocuk; görüşlerini serbestçe ifade etme, kendisini ilgilendiren konularda görüş bildirme hakkına sahiptir. Çocukların arkadaşları ile barış içinde toplanabilme, dernek kurabilme ve kurulan derneklere üye olma hakları vardır. Hiç kimse çocukların onurlarını kıramaz, onları küçük düşüremez, şiddet uygulayamaz, özel hayatlarına karışamaz. Devlet kitle iletişim araçlarını çocukların gelişimini, ruh sağlığını bozmayacak şekilde kontrol eder, çocukları zararlı yayınlardan korur.
Özetle; Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi çocuklar, her türlü suiistimalden korunmalı, her konuda ve koşulda yetişkinlerden daha özel ele alınıp yetiştirilmelidirler. Unutmayalım ki çocuklarını iyi yetiştiren, çağdaş bilgilerle donatan toplumlar, geleceklerini de iyi hazırlamış olurlar. Bu duygu ve düşüncelerle tüm çocuklarımızın Dünya Çocuk Hakları Günü’nü kutluyorum.
