“Önümden çekilirsen İstanbul görünecek
Nerde olduğumu bileceğim
Sisler utanacak eğilecek
Ağzının ucundan öpeceğim
Saçına kalbimi takacağım
Avucunda bir şiir büyüyecek
Nerede olduğumu bileceğim.”
Yukarıdaki dizeler sevgili Atila İlhan’a ait. Şiirin tamamını merak edip okumak isteyenler için yazalım. Rüzgar Gülü adlı şiirinin ilk dizeleri bunlar.
Yeni bir başlangıca olumlu şeyler düşünerek başlamak kadar doğru ve güzel ne olabilir?
Derler ya “ Güzel bakan güzel görür.” Güzel düşünen de güzel yol alır.
Çevrenizde görürsünüz, o tür insanları ve onlardan birbirine benzer sözler duyarsınız. Çokluk kanıksanmış şeylerdir bunlar.
“ Hayatımı anlatsam roman olur.”
“Ben ne çileler çektim.”
“Ben ne badireler atlattım.”
Anlatılmak istenen öyküyü dinleseniz otuz iki kısım tekmili birden bir değil birkaç roman çıkar elbette. Yahut da bir sürü hikaye.
Ancak bu cümlelerde şu küçük detayı asla atlamamak gerekir. Kişi bu cümleleri kurarken kendine büyük bir övünç payı da çıkarmayı ihmal etmez.
Yaşamda çok acı çekmek, çok yanlış yapmak, çok dert çekmek marifet değildir. Çünkü bu sıkıntıların en büyük sebebi aldığımız yanlış kararlardır.
Sevgi, umut ve dostlukla.
