Genel konularla ilgili yazarken, ben de öğrenme sürecine girerim.
Gazetemizin rahmetli başyazarı Mustafa Erdal, bazen yazılarında ansiklopedik bilgilere yer verirdi. Yani yazmadan önce okur ve öğrendikten sonra sonuca gelirdi. Yazılarımın biraz uzun olması biraz da buradan ileri gelir. Yani, kısaca ‘kırmızı bir renktir’ demem. Kırmızıyı ve rengi anlatır sonra ilişkisi hakkında sonuca varırım.
**
Haberleri takip edenler bilir: Son günlerde kimi ülkelerde Kur’an yakma eylemleri sıklaşmaya başladı. Yine bizim haberlerden öğrenebildiğimiz kadarı ile bu konuda en büyük tepkiyi veren ülkelerin başında da Türkiye geliyor.
En çok da Dışişleri Bakanlığı tarafından gösterilen tepkiler haberlere yanıyor. Biliyorsunuz, Kur’an, tüm İslam dünyasını ilgilendiren bir kitaptır. Bence ilk tepkilerin, vatandaşlarının çoğunluğu müslüman olan ülkelerindeki din işleri ile ilgili bakanlıklarından gelmesi gerekiyor. Şimdi buralara girmeyeceğim.
**
Türkiye’de ortalama bir vatandaşın genel din bilgisi oldukça zayıftır. Örneğin Hristiyanlık ve İncil kelimelerinin anlamını çok kimse bilmez. ‘Dört kitap inen’ dinleri sayınız, dediğinizde üç din sayılır dördüncüsü gelmez. Kur’an-ı Kerim’in kelime anlamı nedir diye sorsanız bilemiyorum kaç kişi doğru bilir.
Biraz ansiklopedik cümlelerle yazacağım: Tevrat ve Zebur, Hazreti Musa’ya (Moşe) bildirilen Tanrı buyruklarını kapsayan, Eski Ahit de denilen, Musevilerin kutsal kitabıdır. “Talimat, öğretme veya kanun” anlamındadır. İbrani Kutsal Kitabı’nın ilk beş kitabının derlemesidir. Bu anlamda Musa’nın Beş Kitabı ile aynı anlama gelir.
Yeni Ahit de İncil’e verilen addır. İncil sözcüğü Türkçe’ye Arapça’dan geçmiştir. “İyi haber, müjde” anlamına gelir.
İncil, Hazreti İsa’nın (Hristo) hayatını ve öğretilerini anlatır. Hazreti İsa’nın hayatı anlatan kitapların daha sonraları tep bir kitap haline getirildiğini biliyoruz. Hristiyan kelimesinin adı da ‘İsacı’ yani ‘Hristocu’ demektir. İsa, dünyaya Yahudi olarak dünyaya gelmiştir. Çarmıh da ‘dört mıh’ demektir.
Kur’an-ı Kerim hakkında bilgi yazmayayım çünkü bu çok bilmişlik taslamak olur. Sadece Arapça’da ‘Büyük kitap’ anlamına geldiğini yazayım.
**
Gördüğüm kadarı ile Avrupa demokrasilerinde şiddet içermeyen her türden eylem polis koruması altında yapılıyor. Baskıcı rejimlerde ise polis engellemesi altında…
Gelelim şimdi yazının sonuç bölümüne: Her ne şekilde değerlendirirseniz değerlendirin, öncelikle kitap yakmak ‘demokratik bir eylem’ olarak görülmemelidir. Hele hele bu kitaplar dinlerin kutsal kitapları ise…
Çünkü eylem şiddet içermese bile şiddete davetiye çıkaran bir içeriğe sahiptir. Bence birine küfretmek veya hakaret etmek gibi bir şeydir. Böyle yapınca, ‘ben sana saygı duymuyorum’ demiş oluyorsunuz. Kimse saygı duymak zorunda da değildir ama dile getirilesinin ve bunun saygısızca duyurulmasının bir anlamı yoktur.
Eleştirinin de saygı kuralları içinde bir sınırı olmamalıdır.
**
Bu eylemler hakkında, “NATO ve Türkiye’deki seçimlerle ilgisi yoktur” demek biraz saflık olur düşüncesindeyim.
Provokasyon, Fransızca’dan dünya dillerine yayılmış bir kelimedir. “Tahrik etmek, meydan okumak ve kavgaya davet etmek” anlamı vardır.
Bu tür eylemler, yapana bir şey kazandırmaz!
Ancak karşı tarafın işine yarar.
Yorumlar kapalı.