Beklemektir ulaşmayı güzel kılan.
Beklediğine göre kıymet kazanır ulaşılan.
Beklersin bazen bir yolcuyu bir garda, terminalde ya da iskelede. Kavuşmak vardır çoğu ucunda. İlk karşılaşmada özlemle kucaklarsın beklediğini. Sıkı sıkı sarılırsın, özlem biter. Hiç gitmemiş, hiç ayrılmamış gibi olursun. Belki ayrı geçirilen onca zamanın etkisini, beklemenin yıpratıcılığını izale edebilir. Kavuşmanın gücü ve güzelliği bütün olumsuzlukları ve uzaklıkları bitiriverir.
Beklemek güzeldir bazen. Bir bebeğin gözlerini dünyaya açacağı günü beklersin sabırla. Beklemek, sabrı da taşır haliyle yanında. Beklediğine değeceğini biliyorsundur ve bu duygu, sabrı çoğaltır. Aileye katılacak yeni bir bireyin heyecanı, beklemeyi daha da anlamlı kılar haliyle. Sonra onun ilk dişini çıkarışını, ilk adımını atışını, ilk kelimesini, ilkokulunu, mezuniyetini ve daha nicelerini beklersin. Çocuklara dair bekleyiş hiç bitmez, hep iyi ve güzeli kendine kalkan yaparak.
Beklemek güzeldir bazen. Baharı beklersin mesela kara kışta, o umutla yaşarsın. Beklemek umuttur, umut beklemek. Umulana ancak bekleyerek ulaşabilirsin zira. Gözünün içine bakarsın göğün. “Gözü mü olurmuş göğün?” deme. Şöyle bir ışısın, bulutları dağıtsın, yüzü aydınlansın diye bakarsın kasvetli kış havalarında. Beklersin göğün gözü aydınlansın diye. O gülünce, o yüzünü maviye dönünce senin de için ısınır, senin de yüzün güler, senin de aydınlanır kalbin.
Ekersin bir tohumu toprağa ve beklersin çatlatsın kabuğunu, göstersin yüzünü diye. Toprağın kabartısı ilk işaretini verir. Sonra uzatır toprağın üstüne başını. Ama bu süreçte beklersin gözünü göğe dikip yağmur yağsın, güneş ısıtsın, gerekli ortam oluşsun diye. Büyüyüşüne, çiçeğe, meyveye duruşuna kadar her aşamada beklersin bir sonrasını. Sonra o olgunlaşan sebzenin, meyvenin, ilk ürün alımının hazzını, mutluluğunu yaşarsın. Beklemenin mükafatıdır biraz da bu.
Beklemek güzeldir çoğu. İyi geçen bir sınavın sonucunu beklersin mesela. Hele hayatına yön verecek öneme sahipse. Kurar, kurgularsın kafanda sonuca göre ne yapacağını. Beklemek planlamaktır bu süreçte. Bir nevi hazırlanmaktır neticeye.
Bazen beklemek kaygıdır. Ya gelmezse beklenen? Ya olmazsa istenen? Camlar ardında aralanan tüllerden dışarı taşan nazarlar hiç aradığını bulamazsa? Hiç uğramazsa beklenen o semte? “Ya gelmezse?” düşüncesi, kaygıyı büyütür haliyle bu demlerde.
Bazen de beklemek acıdır. Başında iyileşsin diye beklediğin hastanı yolculayıverirsin ebediyete ve içinde kocaman bir boşluk kalır yanına acıyı katık yaparak…
Bekleyişlerin hep güzele dair olması umuduyla…
