Kanunlarımıza lafım yok. Ben, uygulanmasına değinmek istiyorum. Anayasada yazan kaç madde, sayfalardan sıyrılıp gerçekten bir yasaya dönüşüyor? Hele ki toplumun fertlerini korumaya yönelik olan maddeler, sadece yazıda kalıyorsa ne önemi var ki anayasanın? İnsanlar ölürken bir katil serbest bırakılıyorsa neresinde adalet var ki “Adalet Sarayları”nın.
İzlediğim haberde bir kadına işkence eden üç tane ruh hastası, zaten serbest bırakılacaklarını ve kadını tekrar bulup onu öldüreceklerini söylüyorlar ve aynı gün tutuklanıp serbest bırakılıyorlar.
Ülkemizde maalesef ki yaşama hakkı bile yok. Hele bir kadın veya hayvansan cinayeti kınamanın ötesine geçilmiyor. Senden geriye bir mezar, biraz acı kalıyor. Sen toprağa giriyorsun ama adalet bir türlü yerini bulamıyor.
Kanunlar katillere göre çalışıyor, katillere karşı değil. Kanunlar önünde düğmesini ilikleyen kazanıyor; öldürülen, tecavüz edilen değil. Ve adalet terazisine en çok parayı kim koyarsa o haklı oluyor. Bir hayat, iki banknot paradan daha hafif kalıyor.
“Eşitiz” diyoruz ya hani. Eşit falan değiliz. İnsan olarak insanlardan farklıyız. Kimisinin parası yok, kimisinin dayısı. Tanıdığın varsa adalete sözünü dinleten, katil olsan bile kanlı düşüncelerin haklı.
