Ödemiş’te tek başına yaşayan ve yardımlar dışında hiçbir geliri olmayan, her gün şehir merkezini adımlayıp sokakta yaşayan kedileri besleyen 64 yaşındaki Ömriye Köylü’nün yaşam öyküsü yürek burkuyor. Ev koşulları da son derece zorlu olan yaşlı kadın Sosyal Yardımlaşma’dan aldığı 250 lira ve Sanayi Sitesi esnaflarının yardımlarıyla yaşantısını sürdürmeye çalışırken bir yandan sokak kedilerini beslemeyi kendine görev ediniyor.
Ömriye Teyze’yi görünce koşup geliyorlar
Ödemiş’te yıllar önce eşinden ayrılan, daha sonra da oğlu intihar eden Ömriye Köylü, “Kedilerin Ömriye Annesi” olarak tanınıyor. İlçe merkezini adım adım dolaşan Köylü’yü gören sokak kedileri yemek saatinin geldiğini anlayıp yaşlı kadının etrafını sarıyor. Kedilerin beslenmesi için yoğun çaba harcayan yaşlı kadın bu davranışı ise Ödemişli hayırseverlerin yardımlarıyla gerçekleştirebiliyor. Her Cuma Sanayi Camisi’nde esnafların yardımda bulunduğu Köylü’nün akşam yemeğini de yine esnaflar karşılıyor.
Asıl zorluk eve gidince başlıyor
Her gün “Yavrularım” diye seslendiği kedilerini besleyip Umurbey Mahallesi Samsun Caddesi’ndeki evine dönen Ömriye Köylü için asıl zorluk evinin kapısından içeriye girince başlıyor. Tek başına yaşadığı evinde elektrik faturasını ödemekte zorlandığı için tüm risklerine rağmen mangal yakarak ısınan yaşlı kadının evindeki pek çok eşyanın da kullanım ömrünü doldurduğu gözleniyor. Çatısı, kapısı ve pencereleri hasarlı evde yaşama tutunmaya çalışan Köylü’yü kedileri evinde de yalnız bırakmıyor. Yaşlı kadın zorlu koşullarda Sosyal Yardımlaşma Vakfı ve Ödemişli esnafların destekleriyle ayakta durmanın mücadelesini veriyor.
“Bu hayvanlar bize emanet”
Eşinden yıllar önce ayrıldıktan sonra oğlunun intihar etmesiyle psikolojik anlamda zor günler yaşadığını söyleyen Ömriye Köylü, “Ben elimden gelse Ödemiş’teki tüm sokak hayvanlarını beslemek isterim ama elimden gelen bu. Zaten ben de yardımlarla ayaktayım. Aydan aya Sosyal Yardımlaşma’dan aldığım yardım evin kirasına gidiyor. Eğer hava iyi olursa Cuma günleri Sanayi Sitesi Camii’ne gidiyorum. Oradaki esnaflarımız bana yardımcı oluyor. Kimi zaman da cam şişe topluyorum. Kimim kimsem yok, bir emekliliğim de yok. Bu nedenle tek gelirim yardımlar. Yıllardır tek başımayım. Oğlumun ölümü ile sarsıldım, ama hayata bir yerden tutunmak lazım. Ben de kedilerimi besliyorum. Belli yerler var kediler beni görünce koşup gelip etrafıma toplanıyorlar. Ben de bana verilen yardımlardan mama almaya çalışıyorum. Kimi zaman da esnaflar benim kedilere olan sevgimi görüp mama hediye ediyorlar, onları veriyorum. Ama kedileri beslemeyi bir görev bildim. Evimin her tarafı da kedi dolu. Bu hayvanlar bizlere emanet, herkes sahip çıkmalı. Benim imkanlarım bu kadar. Bu kadarlık yardım yapabiliyorum” dedi.
“Mangalla ısınabiliyorum”
Köylü, karakışta mangal yakarak ısınmaya çalıştığını ifade ederek, “Mangal yaktığımı duyanlar, ‘Dumandan zehirlenirsin. Yangın da olabilir’ diye uyarıyorlar ama çarem yok. Elektrik sobam arızalı, yenisini alabilmem çok zor. Zaten elektrik faturasına gücümün yeteceği de yok. Böyle böyle kışı geçirebilirsek geçireceğiz. 6 ay sonra nasip olursa 65 yaş aylığım bağlanabilirmiş. İnşallah o zaman daha iyi olacak her şey. Ama şu an için koşullarım bu. İnsanların yardımları olmasa ne yaparım bilemiyorum. Evimde eksik çok ama en azından üstümde bir çatı var diye şükrediyorum. 5 yıldır bu evdeyim, ev sahibime anne diyorum. Çünkü burayı bana açtı. Daha önce Eski İstasyon tarafındaydı evim, orada gaspa uğradım. Az bir param vardı çaldılar. Evim daha düzgün olsun en azından ısınma sıkıntısı olmasın isterdim” diye konuştu.
Başar Uçar
