Daha önceki yazımızda Ticaret Odası Anadolu Lisesi’nin proje bazında başarılı çalışmalarının bazılarından bahsetmiştik. Elbette işin birinci kısmı, bölgede okulun eğitim içerisindeki yeri. Malumdur ki okulun bulunduğu bölge, artık bir eğitim kampüsü haline geldi. Üç okulun ve bu okulların pansiyonlarının yer aldığı yerleşkede iki okul, sınavla öğrenci alacak okullar arasında gösterilirken bölgenin sigortası durumunda olan TOAL, bunların arasında yer almamıştı. Basından eğer takip ettiyseniz MEB Müsteşarı Yusuf Tekin’in daha önce yaptığı açıklamalarda pansiyonu olan okulların -Türkiye’nin her yerinden tercih edilebilir olma özelliğinden dolayı, talebi karşılayabilmesi açısından- sınavla alan okullar statüsüne tabi tutulduğu belirtilmişti. TOAL’in de bu kısımda değerlendirilip diğer iki okulla birlikte aynı statüye kavuşturulması gerektiğini bölge halkı olarak düşünmekteyiz.
Sadece iki okulun havzadaki sınavla öğrenci alma talebini karşılayamayacağı aşikardır. Yatılı kısmıyla birlikte bölgedeki beş ilçenin ihtiyacına cevap veren bir okulun sınavla öğrenci alan okul kapsamından çıkarılması, beraberinde başka sıkıntıları da getirecektir. Şöyle ki; merkezden 5 km uzakta olan okul, adrese dayalı sisteme geçilmesi ile birlikte velilere getireceği ek ekonomik külfet dolayısı ile tercih edilen okul kapsamından çıkabilir. Veliler, bu noktada sınavla öğrenci almayan okullar arasından kendilerine en yakın olanı tercih edeceklerdir haklı olarak. Bu da kısa sürede çevresinde yerleşim yeri az olmasından ötürü okulun öğrencisiz kalma durumunu doğurabilir. Bu da yukarıda da belirttiğimiz gibi bölge adına çok büyük bir kaybın yaşanması anlamına gelir.
Öncelikle böyle büyük bir yatırımın yapıldığı bir okulun atıl kalması, ekonomik açıdan devlet adına büyük bir kayıptır. Pansiyon kısmında ağırladığı öğrencilere sunulan hizmetin heba edilmesi, bölge ekonomisinin de zarar görmesi anlamına gelir. Zira okulun barınma ve yemekhane kısmı çalışanlarının açıkta kalması, yemekhane kısmında her gün üç öğün çıkan yemekler için, ısınma için bölge esnafından yararlanıldığı düşünülürse sebzesinden bakliyatına, etinden kahvaltılık malzemesine, yoğurduna kadar her ihtiyacın bölge esnafından temin edildiği düşünülürse bunun esnaf adına da ekonomik bir kayıp olacağı sonucuna ulaştırır bizi.
Yine her gün öğrencilere servis hizmeti veren taşımacı ve şoförlerin bu noktada zarara uğrayacağı da söylenilebilir. Buna bir de çevre ilçelerden gelen öğrencilerin az ya da çok ihtiyaçlarını giderme ve ulaşım hizmetinden yararlanmaları da ilave edilirse bu anlamda da ekonomik kayıptan söz edebiliriz.
İlgililerin kararlarını verirken işin ekonomik boyutunu da göz ardı etmemelerini umuyoruz.
