Geçtiğimiz hafta sonu yapılan üniversite sınavları sırasında birçok yayın kanalından izlediğimiz bazı görüntüler, “Biz nereye gidiyoruz?” dedirtti. Hafta sonları açık tutulan nüfus daireleri, müracaatlara cevap verirken bazı adayların imtihan gününe kadar nüfus ile ilgili işlerini yerine getirmedikleri görüldü. Bir kısmı da hüviyetlerini evlerinde unutmuşlardı. Bazı gamsızlar, imtihan saatini bildikleri halde geç kalarak sınavlara giremedi, mazereti olanlar hariç.
Sorumluluk taşıyan kişiler, akşam yatmadan önce sabahın hazırlığını yaparlar. Gerekli belgeleri ile her türlü yol ihtimalini de göze alarak sınava gireceği yerde hazır bulunurlar. Senin beş dakikalık eğleşmen, tüm yılına mal olabilir. Bunun bilincinde olmayan kişilerin imdadında polisler yetiştiler. Gidecekleri okula kadar talebeleri ulaştırdılar. Her türlü yardımı fazlasıyla yerine getirdiler. Siz, siz olun işinizi son gün, son saate bırakmayın. Benden tavsiye.
Şimdi soruyorum; polislerin yardım edip de sınava yetiştirdiği kişiler, yarın üniversiteyi kazandıklarında üniversite içinde çıkan olayları bastırmak için rektörler polisleri üniversiteye davet ettiklerinde polislere karşı gelen, onlara taş atan vb. hareketlerde bulunan üniversiteli öğrencilere karşı belki bir yıllarını karartacak bir ufak evrak için “Beni polis arkadaşlar yetiştirmeseydi üniversiteye giremeyecektim. Benim yolumu açan polislere neden karşı koyayım?” diyebilecekler mi? Yoksa “Polis, üniversiteden defol” diye bağırmaya devam mı edecekler?
Şu pandemi günlerinde sağlık çalışanları ve kolluk kuvvetleri (polis, jandarma) çok yorgun düştü. Bazı kişiler, polislere karşı gelmeye başladı. Polislerin kibarca hitap ettiği (bayan, beyefendi gibi) inceliklere kabalık ile karşılık verenlerin sayısı, her geçen gün artıyor. Görevlerini yapmaya çalışan emniyet güçleri, bazı kesimlerce yıpratılıyor. Unutma, polis “iyinin dostu, kötünün düşmanıdır.”
Polisler de etten ve kemikten yaratılmışlardır. Onların da duyguları mevcut, onlar da birer insan.
