yıl yorgun
ben yorgunum
bedenimden öte
düşlerim yorgun…
gün yorgun
puslanmış siması
yolculuyor kızıl bir top gibi güneşi dağlar ardında
yitiyor zaman
akşamın kollarında…
Ağır aksak adımlarla, düşünce yükünü sürüklüyor bedenim. İnsan düşünsel olarak, hayalen, istidaten sınırsız bir güce sahip. Galiba yer yer bu olumsuz düşüncelerde de alıp başını gidebiliyor. Hal böyle olunca puslu gün gibi puslanıyor düşünceler de duygular da.
Hani bazı demler vardır uzadıkça uzar ve yordukça yorar insanı ve yıldırır. İnsanlık için de bu yıl öyle oldu galiba. Yaşanılanlarla uzadıkça uzadı zaman ve önünü net görememekten bezdi dünya.
yıl yorgun
zaman yorgun
yeniden öte
güzele özlemler yorgun
buruşmuş yüzü
coşkular yitik
insanlığın dimağı yorgun
Her yıl bitimine yakın bir muhasebesini yaparız ya yılın, bu sene onu bile yapasım yok. “Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder çünkü her yerde olmak, hiçbir yerde olmamaktır” diyor Montaigne. Galiba bu yıl çok şeyi birden düşünmekten, çok farklı duygularla sınanmaktan ve ileriye dönük amaçlarımız konusunda yaşadığımız belirsizlikler yüzünden ilgimiz çok dağıldı. Pek çok şeye yoğunlaşmaktan pusulalarımız şaştı biraz. Önceliklerimiz ve süreçte öncelediklerimiz karıştı. Zaman, göreceli nihayetinde. Hissettiklerimizle orantılı değişir. Mutluysak çabucacık akar. Üzgün ve canımız sıkkınsa geçmek bilmez ve fazlasıyla acıtır. Tabi zaman, biraz da kişisel bu bakışla ama bu sene çoğunlukla ortak düşüncelerle yol aldık gibi.
Bu düşüncelerle yol alırken kuş cıvıltıları toparlıyor beni, kendime getiriyor. “Bir dalda kuşlar cıvıldıyorsa hala umut var demektir cancağızım” diyorum kendi kendime ve istemsiz bir gülümseme yayılıyor yüzüme. “Eee biz eğitimciyiz, umutsuzluğa prim verme bakalım” diye bir de nasihati arkasına iliştirip düşüncelerimin hızlandırıyorum adımlarımı…
İyiyi, güzeli, sağlık dolu günleri getirmesi dileğiyle şimdiden herkese iyi yıllar diliyorum.
