Ahhhhh! Ahhhh…
Derdimi ne ben söyleyeyim, ne sen sor…
Ne hallere düşmüşüm bir görsen anam…
Boğazımı hayvan gibi kıtır kıtır kesenler, parçalara ayıranlar. Parçalarımı çöp konteynırlarına bırakanlar. Başkalarının cenazesine beni parça parça ekleyenler bile var anam.
Hep başkaları kıymıyor bana. Bazen öz be öz babam, bazen amcamın oğlu, bazen en yakınım.
Bazen canlı canlı gömüp üzerime beton döküyorlar. Abim öldürüyor. Boğazımı kesiyor. Kırk yerimden bıçaklıyor, delik deşik ediyor.
Kocam da öldürüyor.
Çocuklarımın babası… Hastalıkta, sağlıkta yanımda olmaya yemin eden adam öldürüyor beni.
Çocuğun karnını doyurmadım diye, sobayı yaktım diye, iş buldum diye. Bir sebep buluyor, öldürüyor beni.
Devletten koruma istiyorum, ciddiye almıyorlar beni anam.
Korumuyorlar beni. Koruyamıyorum kendimi. Gücüm olmuyor kendimi korumaya. Öyle güçsüz, öyle kuvvetsiz, öyle yalnız hissediyorum ki kendimi anam.
Eski kocam, beni sokakta kurşuna diziyor. Çocuklarımın önünde öldürüyorlar beni, okulumun kapısında, öğrencilerimin gözünün önünde.
Şanslıysam eğer ölmüyor, sürünüyorum.
Daha sokakta saklambaç oynayacak kadar küçükken babam yaşındaki, dedem yaşındaki adamlar, amcalar tecavüz ediyor bana. Hem de defalarca…
Hayata küstürüyorlar beni. Hayallerimi alıyorlar, çocukluğumu alıyorlar benden anam…
Hakim amcalar, onlara “İYİ HAL”den ceza indirimi uyguluyor, salıveriyorlar. Sonra da bana “Kendini neden korumadın?” diyorlar.
Okula bile gitmeye korkar oldum anam. Öğretmenim, müdür yardımcım bile taciz eder oldu beni.
Hatta biliyor musun anam, bir gazetede çalışan çoook ünlü ve sözü geçen bir amca bile bana yıllarca tecavüz etti. Sonra da “ADLİ TIP”, psikolojim bozulmadı diye bir rapor düzenleyiverip o amcayı salıverdi.
Hatta o seçtiğiniz vekiller var ya, anayasada değişiklik bile yapmak istediler o amcayı korumak için. Evlilik yaşı 14 olsun, tecavüzcüsüyle evlendirilirse tecavüzcü affedilsin diye.
İnanabiliyor musun, beni satıyorlar anacım…
Daha 11-12 yaşımdayken hayvan satar gibi satıyorlar beni. 13’ümde daha ben çocukken çocuk doğurtuyorlar bana. Daha ben ana kuzuyken annelik yaptırıyorlar bana.
Başörtüsü takıp beni siyasette baş köşeye oturtuyorlar. Vitrine koyup BİZ KADINA DEĞER VERİRİZ demek için kullanıyorlar beni. Elime sıkıştırdıkları 3-5 kuruşla kapanmamı istiyorlar benden ama açlığın gözü kör olsun be anacım.
Yoruldum artık be anacım.
Şimdi bugün benim “KADINLAR GÜNÜMÜ” kutlayacaklar. Konferanslar, konserler, paneller düzenleyecekler, süslü cümleler kuracaklar. Söz verecekler, beni yerlere göklere sığdıramayacaklar.
Ama kanmayacağım…
“Yemezler anacım”
YEMEZLER…
