Sanat, ilk olarak kişisel gelişimin en üst basamaklarından biridir. Dolayısıyla toplum içinde insanların gelişmiş düzeyde olması ile birlikte sanatsal faaliyetler de gelişir. Yaşadığımız toplumu daha medeni kılar. Kısaca, bir yerde bir insan yaşıyorsa o yerde sanatın varlığından söz edebiliriz.
Düşünecek olursak, eski çağlardaki insanların duvarlara yaptıkları resimlerden o çağlarda bile sanatın varlığından söz etmek mümkündür.
İnsanların kendilerini geliştirme istekleri ve yetenekleriyle dünyada kalıcı olabilmeleri, sanat ve bilim sayesinde gerçekleşebilir. Sanatsal faaliyetler ile iç içe olan bir insanın benliğindeki kültürel tarafı, ruhsal gücünü ve kişiliğini geliştirmesine yardımcı olur. Bir kişide sanatsal bir bilinç oluşabilmesi için bulunduğu ortam, çevresinde yaşayan insanların gösterdiği etki ve ailesinin ona verdiği eğitim oldukça etkili olacaktır.
Sanat anlayışları ve eserleri, toplumdan topluma farklılık gösterir. Toplumların ve bireylerin bakış açıları değiştikçe içinde yaşadıkları toplumun ortaya koyduğu sanat eserleri farklılık göstermektedir. Sanat denince akla güzellik gelir. Hegel, sanattaki güzelliğin doğadaki güzellikten farklı olduğunu söyler. Sanat, sadece bireysel olarak da kendini ifade etme aracıdır. Sanattan uzak olan bir toplum gelişemez. Mustafa Kemal Atatürk de bu durumu şu sözlerle ifade etmektedir: “Bir millet, sanat ve sanatkardan mahrumsa tam bir hayata malik olamaz. Böyle bir millet; bir ayağı topal, bir kolu çolak, sakat ve alil kimse gibidir. Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş olur”
Sanatkar, toplumd uzun çaba ve çalışmalardan sonra alnında ışığı duyan ilk insandır. Bir milletin sanat yeteneği, güzel sanatlara verdiği değerle ölçülür.
