Ben de bu sınıftaydım...
Selim Şahan
Otamış'ın Çocukları ile pazartesi günü Kaymakçı'da 4'üncü sınıflarla birlikteydim...
50 yıl önce İlkokul 5'te de fotoğraftaki aynı sınıfta idim... Öğretmenim de Galip Tütüncüoğlu idi. İlkokulun son yılında sınıfına katıldığım hocam, Köy Enstitüsü mezunuydu... İstanbul'un fethinin tarihini kocaman rakamlarla tahtaya yazışını hiç unutmuyorum...
Ben de bugünün çocukları olan akraba ve arkadaşlarımın torunlarına birkaç cümle ile de olsa dokunabildiysem, geleceğin yetişkinlerinin anılarında küçük bir iz bırakabildiysem ne mutlu bana...
**
Ak, kara ve gri!
Başlıktaki renkler, siyasal söylemde iki keskin uç ile bunların dışında kalanları temsil eder. Ak ve kara iki keskin karşıtlıktır. Buna göre olayların gelişimine ya ‘ak’ ya da ‘kara’ demek zorundasındır. Ak ve karacılara göre gri renk yani orta yol yoktur.
Ya taraf olacaksın ya da bertaraf!
‘Ama’ veya ‘fakat’ deme şansına sahip değilsindir.
Türkiye, özellikle siyasi tartışmalarda tarafları ak ve kara şeklinde ortadan ikiye bölen insanların çoğunlukta olduğu bir ülkedir. Gri rengi seçenlerin yaşama şansı yoktur. Çünkü onlar ne ak diyenleri ne de kara diyenleri memnun etmez!
Bir de ak diyenler kara diyenleri, kara diyenler de ak diyenleri acımasızca suçlarlar. Karşı taraf “amasız fakatsız” dış güçlerin emrinde, vatan hainidir…
Türkiye’nin bir başka özelliği daha vardır.
Türkiye’deki siyasi tartışmacıların bir kısmı ‘dün’ ak dediklerine ‘bugün’ kara diyebilirler. Ak diyenler kara diyenleri ama siz dün siz böyle demiyordunuz deme şansına da sahip değilsinizdir. Dün, ak ya da kara demiş olsun; hiç fark etmez… Bugün haklı olan taraf yine onlardır ve karşı taraf hep haksızdır.
Dün ‘ak’ demiştir, bugün ‘kara’ diyordur…
Yarın ne diyeceklerini kestiremezsiniz…
İlkesizlik, omurgasızlık diz boyudur…
Konuyu nereye getireceğimi anladınız sanıyorum…
40 yıldır cani dediğine bugün sayın diyebiliyor…
Yıllardır haksız yere cezaevinde yatanlar, yatıranlara teşekkür edebiliyor…
“Ama, fakat!” diyenler, barışın önünde takoz olarak görülüyor…
Daha da somuta indirgemeden konuyu soyut haliyle bırakacağım…
Çünkü hem dün ak diyenlerin hem de kara diyenlerin bugün hışmına uğrayabilirim.
Ak ve karanın resimdeki karışımı gri, siyasetteki karışımı da orta yolculuktur.
Biz ne şiş yansın ne kebap deyip yazıyı “Yarına Allah kerim” cümlesi ile sonlandıralım…
