Tarım, evdekal kaldırmaz!

Uzmanı olmadığım konularda yazmak istemem. Yazmam gerektiğine inanıyorsam önce araştırma yapar, bildiğim bir konu olsa bile çeşitli kaynaklardan doğrulama (teyit) alırım. Yazılarımı takip edenler bilir, mümkün olduğunca yerel konulara değinmeye çalışırım.

Gazetemiz, bildiğiniz gibi sayfa azalttı ve altı sayfaya düştü. Bilmeyenlere anımsatma olsun, gazetede aktif bir görevim olmamakla birlikte haftada dört gün yazmaya çalışıyorum. Yazılarımı evde yazar, internet üstünden gönderirim. Daha doğrusu Facebook’ta paylaşırım. Gazetedeki haber ve diğer köşe yazılarını da sizinle birlikte okuyorum.

Gazetenin sayfa sayısını azaltması, yaşadığımız günleri dikkate alırsanız normaldir. Çünkü etkinliklerin büyük çoğunluğu iptal edilmişken ve insanları evde kalmaya çağırıyorken haber kaynaklarınız da doğal olarak azalıyor. Öte yandan yerel gazetelerin okur ağırlığı, daha çok kahveler ve bürolardır. Onların da büyük çoğunluğu kapalı olduğuna göre… En azından çalışanların işlerinden olmaması, gazetenin ekonomik olarak dara düşmemesi, en önemli dileklerimiz arasında yer alabilir.

**

Şu koronavirüs… Tıbbi veya teknik olarak zaten herkes konuşuyor ve dinliyor. Benim burada bu konuda yazmam, ancak okuduklarımı veya gördüklerimi tekrar etmek olur. Aslında yazılacak çok şey var ama yazamıyoruz, yazmaya kalkışsak da silip konuyu değiştiriyoruz. En azından ben öyle yapıyorum.

**

Biliyorsunuz okullar kapalı. İnternet üstünden eğitim de ne kadar etkili olacak bilemiyorum. Dersine çalışan ve üniversite için hazırlıklarını yapanlar için kaynak bol… Tabii çalışana… Ama şunu gördük ki koştur koştur bir sistemin içindeymişiz ve bunu böyle büyük bir salgınla daha iyi anlamış durumundayız. Düşünsenize, bazı sınıflar bir günde 8-9 saat ders yapıyor. Bunu ne dikkat kaldırır ne de insanın biyolojik yapısı…

Hayatımızı daha gevşek (relaks) bir sisteme dönüştürmemiz gerekiyor. Üç günlük dünyada çalış-kazan, çalış-kazan… Peki nereye kadar?

**

Biliyorsunuz, babam Mehmet Şahan’ın Kaymakçı’da işlettiği tarım araç gereçleri ve tohum satışı yapılan bir dükkanı var. Babam, risk grubunda ve evde dinleniyor. Dükkanda bir yardımcı arkadaşımız da var. Ben de yaklaşık bir haftadır dükkana gidip işlerin aksamaması için yardımcı olmaya çalışıyorum. Gören arkadaşlar ‘yakışmış, emekli ol gel’ diyorlar.

Tarım, uzağında olmadığım bir sektör. Liseden sonra ziraat mühendisi olmak istedim ama benim bilgim ve yeteneğim, ancak edebiyat öğretmeni olmama yetti.

Herkes başkasına evde kal diyor. Doğru ama bir ülkenin olmazsa olmazları var. Hadi diyelim ki otomobil fabrikasını kapattınız ve bir ay ara verdiniz… Sıkıntı olur mu? Olur ama bunu yeniden işe başladığınızda telafi edebilirsiniz.

Ama tarımın telafisi yoktur. Nisan ayı, ekim-dikim zamanıdır. Soğuklar gider, bahar gelir, toprak uyanır ve çiçeklenme başlar. Eğer bu sezonu evde kalarak geçirirseniz ülke büyük sıkıntıya girer. Tarlalar boş kalır ve özellikle büyük şehirlerde yaşayan insanlar, bulsa bile çok pahalıya alış veriş etmek zorunda kalırlar. Patates 10 lira olur örneğin…

**

Ülke olarak bu büyük tehlikeyi bütün sektörleri dikkate alarak planlamanız gerekir. Hükümet, bakanlıklar, valilikler, kaymakamlıklar, belediyeler ve diğer kamu ve sivil kurumlar, kasaba siyasetini bırakıp ülke siyaseti gütmek zorundadır. Eğer bazı kurumlar güven kaybına uğrarsa sıkıntıyı ülkede yaşayanlar olarak hepimiz çekeriz. Bu nedenle siyasetçiler, yaptıklarına ve söylediklerine çok dikkat etmek zorundadırlar.

**

Böyle büyük bir felakete dünyanın birçok ülkesinin hazırlıklı olmadığını anladık. Bazı ülkelerde günde binlerle sayılan ölümler. Binlerce insanın hastalanması ve salgının yayılmaması için yapılan uygulamalar. Evet, herkes bütün gün evde kalmaktan sıkıldı. Kimileri de ‘bize bir şey olmaz’ cahil güvencesi ile hiçbir şey olmamış gibi davranmaya devam ediyorlar.

Bakın, sağlık profesörleri bile hayatını kaybediyor. Hayat devam ediyor ama ne olur daha çok dikkat daha çok temizlik ve daha çok yalıtım (izolasyon).

Sağlıkla kalın…