Tahammül

'Tahammül mülkünü yıktın, Hülagü Han mısın kâfir Aman dünyayı yaktın, ateş-i suzan mısın kâfir' Nedim'in çok...

“Tahammül mülkünü yıktın, Hülagü Han mısın kâfir

Aman dünyayı yaktın, ateş-i suzan mısın kâfir”

Nedim’in çok bilinen gazellerinden birinin sevimli bir beyitidir bu. Şair, dizelerde sevgilinin eziyetini o denli katlanılmaz, o denli usandırıcı bulur ki kendisindeki tahammül sabır sınırları aşılmış, yerle yeksan edildiğini söyler. Adeta dünyayı yakan bir ateş gibi küle çevirmiştir her şeyi.

Tahammül etme, katlanabilme, sabırdır kısacası.

İçinde çok olmasa da bezginlik ve durumdan hoşnut olmamayı da barındırıyor şüphesiz.

Ancak gerektiğinde olaylar karşısında sabırlı davranmak, insanı güçlü kılar.

Sorunları başının boyunu çoktan aşmış biri. Ne yapacağını, nasıl yapacağını, sorunlarını nasıl çözebileceğinin ayrımında olmayan. Bir şey söylediğinizde de peşinen kendini savunmaya hazır.

Hayır.

Zaten her şeyi doğru yapmış olsan sorun olmaz ortada. “Bunca sorun nereden çıktı?” diye bir sor bakalım kendine.

Tabi ki her insan yanlışlarıyla büyür. Yaptığı yanlışlardan çıkardıkları, bir deneyim olur kendisine.

En çok sakin olmamız gereken durumlar, en öfke dolu olduğumuz anlardır. Öyle zamanlarda sabır gösterebilmek, iyi niyetli olabilmek bize inanılmaz yararlar sağlar.

“Öfke, baldan tatlıdır” derler.

Bir selin önünde bir yaprak gibi öfke, insanı istediği yere değil, istemediği yere ulaştırır.

Okumayı zar zor öğrenmiştik de… Dinlemeyi de unutunca sanırım sorunlarımız katmerli hale geldi.

Dinlemek, biraz sabır işidir.

Biraz güven işi kendine.

Bir şiirle noktalayalım sözü.

ressam deli ve üç hikaye

çiçekli basmalara

kuşlar üşüştü

dedi deli

ressam gülümsedi…

kuşlar dedi

deli

güneşe uçuyorlar

kanatlarında

sana yazdığım mektuplar…

dünyanın yüreği

kıpkızıl dedi

ressam

bütün renkler

kızılda toplanıyor

el

ayak

göz değende…

vuruldu

dedi deli

güneş vuruldu

şimdi

doğa ananın saçları da kıpkızıl

ve

sen

rahat uyu

etim

ve

tırnağım…

gözyaşının donduğu kirpiklerden

nasılsa bir gün

sızar

aydınlığım…

çiçekli basmalara

kuşlar üşüştü

dedi deli

ressam gülümsedi…

Sevgi, dostluk ve umutla…

Bakmadan Geçme