SEVGİYE DAİR
Selam, ben on yedi yaşında bir öğrenciyim. Son zamanlarda insanlar öyle bezgin ki hayatlarından… Öylesine zor...
Selam, ben on yedi yaşında bir öğrenciyim. Son zamanlarda insanlar öyle bezgin ki hayatlarından… Öylesine zor geliyor ki sevebilmek… Ve kimse hiçbir şeye katlanamıyor şu kocaman dünyada… Aslında bir çözümü var: güzel sevmek…
Sevmeyi bilmemek ne zor şey… Öyle kocaman sevgilerden bahsetmiyorum. Karıncaları sevin diyorum. Çünkü o, kocaman dünyayı seviyor minicik yüreğiyle. Pencerenize konan kuşları sevin. Çünkü o, aşık bulutlara. Balıkları sevin mesela. Çünkü balıklar vurgun okyanuslara. Kocaman sevmeyi, küçücük canlıları severek öğrenin. Zaten sevmeden de yaşamak zor bu dünyada. Kendinizi gülümsetecek her şey sevin. Gülmeyi sevin hatta. Ağlamak ve ofkelenmek çok kolay zaten. Bir kırık kalp, gözyaşına gebe…
O yüzden kırmadan sevin insanları. Çünkü en zoru insanı sevmek aslında. Okyanusa gökyüzü sığar sen doğru açıdan baktığında. Bir insan bir insanı sığdıramaz kalbine… Okyanus unutur dalga dalga, göğün tüm tüm yağmurlarını ve şimşeklerini. İnsan da öğrenmeli dibe vurduğunda kıyıları dövmeyi.
Her hafta sizinle bu köşede buluşmak üzere…
Saygılar…
Bakmadan Geçme
