Kör zamanları gösteriyor saatim. Karanlık bir gece gibi hayat. Düşlerimizde saklanmış aşk, ay karanlık bulutların arkasında. Bakıyorum geceye ve sana, dışarıda kar yağıyor, benimse içimde sisli bir bulvar akşamı. Sokaklar geçiyorum ıssız ve ıslak…
Sensizliğimin bilmem kaçıncı günündeyim ben de bilmiyorum. Düşen kar taneleri yanağımı okşuyor ürperiyorum. Karanlık da gittikçe artıyor. Bizim evden denize giden o yolu hatırlıyor musun, dar sokakları, mavi pencereli beyaz evleri. Buram buram deniz kokusu geliyor burnuma şimdi ve aynı sen kokuyor. Saçlarının altından kokladığım boynun gibi ılık ve huzur verici…
Boşlukta demir atmış bir balıkçı teknesi görüyorum, yalnızlığa demir atmış. Bir o yana bir bu yana savruluyor, dalından kopan yapraklar misali, sonsuz karanlığında gecenin. Elimi uzatsam diyorum, dokunacak gibiyim o tekneye, dokunsam acaba giderir miyim yalnızlığını, yalnızlığımı… Bana dokunuşların geliyor aklıma, sarılmaların, vücudunun sıcaklığını hissediyorum, acı ayazında gecenin. Sonra sana yazdığım onca mısra, duruyor mudur hala çekmecende, sana aldığım kasım patları odanda mı hala yoksa küçük menderesin uçsuz bucaksız kıvrımlarında kayıp mı oldu. Bilemiyorum. Aklımda deli sorular.
Sahi mutlu musun şimdi. Huzurun olan ben gerçekten huzursuzluğun muyum yoksa. Yoksa sen de beni özlüyor musun, ara sıra da olsa aklına geliyor muyum ansızın? Beni sana hatırlatacak ne varsa yok mu ettin, yoksa hala onları saklıyor musun? Oturup sabahlara kadar ağladığımız geceyi hatırlıyor musun?
Acının kalbimi körleştirmesinden korkuyorum şimdi. Kimseyi sevememekten, kimselere güvenememekten, tutamamaktan kimselerin elini… Avuç içlerimi kimse öpmedi senden sonra…
İçtiğim sigara bile keyif vermiyor artık -ki yalnızlığımı bir tek o biliyor ve benimle paylaşıyor. Artık sarhoş da olamıyorum. Çünkü gözlerine bakarken yaşamışım en güzel sarhoşluğu. Daha nasıl sarhoş olabilirim ki…
Demem o ki özledim seni. Dostluğundan öte bulmuştum çünkü dokunuşlarını hissetmiştim. Gözlerindi gecemi aydınlatan karanlıkta.
Şimdi kalbimi ve ruhumu bırakıp ıssızlığın ortasındaki karanlığa geri dönüyorum yaşantıma ve koşuyorum sensizliğe. Huzurun olsun her daim…
