Minik dokunuşlar

Bazen yaşadıklarımız çok geride kalsa da bizde bıraktıkları izlerle taptaze belleğimizde yerini korur, unutmayız. Bu bazen sevdiğimiz bir kişi olur, bazen de bir yaşanmışlık…

Bugün öğretmenler günü, yüzlerce mesaj geldi telefonuma. Ne güzel hatırlanmak, anılmak, düşünülmek… En azından birilerinin hayatına ben de dokunmuşum demek ki dedirtiyor insana. Unutmamış öğrencilerim, ne mutlu.

Bir öğrencim mesaj atmış. Seneler öncesinde okutmuştum onu. Eski öğrencilerinizden diye kendini hatırlatmaya çalışmış ama onun yeri taptaze belleğimde, daha şimdi öğrencimmiş gibi…

O bunu bilmiyor tabi. Bazı öğrencilerin özel yerleri vardır öğretmenlerin yüreklerinde. Özel paylaşılmış anlar vardır bazı öğrencilerle. Uzun süre derslerine girmiş olmak öğrenciyi daha yakından tanımayı sağlıyor tabi. Bir de çok küçük sınıf mevcuduna sahipti onlar. On iki kişilik bir sınıf. Üç sene derslerde beraberlik ve son yıl, dört saatlik ders yanında sınıf öğretmenleri olmam her halleri ile ilgilenmemize ve onların da paylaşımlarına ortam hazırlamıştı…

Şimdilerde sanki bir şeyler değişiyor gibi ya da bize öyle geliyor. İleride geri dönüp bu günler için de benzer yorumları yapacağız belki de…

Öğretmen olmak basit bir şey değildir aslında. Okulun kapısından içeri girdiğinizde artık kendi özel yaşamınızı geride bırakırsınız. Sizin için başka yaşamlar öne çıkar bu noktadan sonra. Girdiğiniz her sınıf kapısından içeride var olan öğrencilerin halleriyle hemhal olursunuz. Birinin yüzünü asık görürseniz dayanamaz sorarsınız bir anne şefkatiyle “ ne oldu?” diye. Onların durumlarındaki her değişimi fark edersiniz. Bazen neşelerine ortak olur, bazen üzüntülerini paylaşır bazense kaygılarını gidermeye çalışırsınız elinizden geldiğince. Tabii kızdığınız da olur bazı davranışlarına. Ama kendi çocuklarınızdan daha hoşgörülü davranırsınız onlara. Onları incitmemek, kırmamak adına yapacağınız uyarı ve eleştirilerde sözcükleri itina ile kullanırsınız. Özel durumu olanlara daha bir özenle yaklaşıp onları arkadaşlarından da korumaya çalışırsınız. Hani onları anlayıp, yardımcı olmaya çalışırken kendi derdinizi, sıkıntınızı askıya alırsınız. Öncelersiniz öğrencinize ait olanları. Siz onların hayatına ufak dokunuşlar yaparken onlarda sizin yaşanmışlık zincirinize yeni halkaları eklerler.

Hiç olmadığı kadar sabırlı olmayı uygulamaya geçiren yaşamı başkalarının yaşamı üzerinden değerlendirmeyi, doğruyu, güzeli öğretmeyi kendine rehber edinip güzel olan ne varsa onları aktarmayı kendine şiar edinendir öğretmen.

Sıralar arasında gezinirken onlarca yaşamı kolaçan edendir öğretmen. Sevgisiyle hepsine yetmeye çalışandır. Koca bir yürektir aslında…

Böyle öğretmenlerimiz oldu bizim de. Biz de umut ediyorum ki bunlar arasında olanlardan oluruz.

Geri dönüp baktığımızda iyi şeyleri hatırlamak dileğiyle, tüm öğretmenlerimizi saygıyla selamlıyorum…