1993 yılı klasik sistem matematik kolu mezunuyum. Hani şu haftada saatlerce kimya, matematik, biyoloji ve fizik dersi okutulan, sözelcilerin bile haftada iki saat biyoloji dersi gördüğü dönem.
Hayatın denk getirdiği tesadüflere bakın ki lisede üç sene biyoloji dersime giren öğretmenim de Ödemişli Lütfiye Şaşmazel’dir.
Artık insanların beş duyusuyla değil, sadece görselliğe değer verdiği bir çağda yaşıyor ve net aleminden okunanları şaşılmaz bir rehber gibi kabul ediyoruz.
Geçtiğimiz dönemde Aziz Sancar, DNA ve hücre çalışmaları kanser araştırmaları üzerine çok kıymetli bir Nobel ödülü aldı ve evrim teorisi üzerine de açıklamalarda bulundu. Konu tartışılır. Yaratılış, inanç, bilimsellik üzerine çok şey tartışılır ama müfredattan çıkartılması da çok sağlıklı bir davranış değil.
Dünyada ilk kök hücre tedavisi ve araştırmaları üzerine çalışan insan, Ordinaryüs Profesör Süreyya Tahsin Aygün’dür. 1895 doğumlu, Kuleli Askeri Lisesi çıkışlı, askeri veteriner olarak kariyerine başlamış hocamız, tüp bebeğin de atası. İnsan ve hayvan kanserleri üzerine çalışmış, istediği çalışma ortamını bulamayınca Almanya’da çalışmalarına devam etmiş.
Bunu neden mi anlatıyorum? Bu ülkenin müfredatı, aslında o kadar kötü değildi. En azından benim dönemimde ve benim yaş grubumda sağlam eğitim alıp alanında çok başarılı tipler çıktı. Sınıf tekrarı, insanı adam eden bir korkuydu.
Ülkenin her yerinin imam hatiplerle dolmasının inanın bu ülkeye faydası yok. Daha çok fen bilgisine, meslek lisesine, ara elemanlara ve düzgün bir eğitim planlamasına ihtiyaç var. Farkında mısınız, eski Türkiye dediğimiz yerden çok başarılı insanlar çıkıyor ama yeni Türkiye’nin 15 senede eğitim öğretim seviyesi yerlerde. Branş derslerinde 6-7 net ortalama ile sınav ortalaması var. Peki bu başarısızlık kimin eseri?
Her şeyi yerle yeksan edin, fen derslerini temelli kaldırın, biz de hepten Ortaçağ’a dönelim. Sonra Aziz Sancar’a bakıp iç geçirin. Dahası mı? “Pisa testinde sadece fen liseleri olaydı iyiydi” açıklaması yapın. “Çelişki nedir?” derseniz çelişki budur.
