Yükseköğretim Kurumları Sınavı (YKS) sonuçları geçtiğimiz hafta açıklandı. 2,5 milyon öğrencinin girdiği sınavın sonuçlarının açıklanmasının hemen ardından tercih maratonu başladı.
Tercih maratonu, okullar ve bölümler arasında yapılan gezinti demek.
Öğrenci ve aileler, alınan puana göre hangi üniversitelerin hangi bölümlerini yazabiliyorlar araştırma içinde idiler. Geçtiğimiz pazartesi son gündü.
Elde ettikleri puanlarla hayallerindeki veya hedefledikleri okullarda okumak için YKS tercihlerini yapan öğrenciler, bu işlemleri sırasında YÖK’ün Atlas Robotu adı verilen sitesinden yararlandılar. Bu sitede, elde ettiğiniz puana göre hangi üniversitelerin hangi bölümlerini yazabilir veya kazanabilirsiniz bunlar var.
Açıkçasını söylemek gerekirse ben de bu yıla kadar böylesine ilgilenmemiştim bu tercih durumu ile. Bu yılın özelliği benim de kızımın sınava girmiş olması ve aldığı puana göre okul beğenme çabası içinde olmamız.
Bilindiği gibi, ÖSYM tarafından aday öğrenciler için erişime açılan YÖK Atlas tercih robotu ile gerek 2 yıllık önlisans gerekse 4 yıllık lisans programları için kontenjan, taban puanı ve başarı sıralaması gibi birçok bilgiye kolaylıkla erişilebiliyor.
Konuyla ilgili önceki yazımda belirttiğim gibi öğrenciler sudan çıkmış balık gibiler.
Hangi meslekte nasıl bir çalışma koşuşturmacası var, hangi meslek ne kadar kazandırıyor gibi soruların yanıtları hiçbir öğrencide yok. Ne yapacaklarını bilemez durumdalar.
Doğruyu söylemek gerekirse birçok öğrenci böylesine ciddi bir sorunla sınavda aldığı puanı görünce karşılaşıyor. Ailelerin birçoğu da bilinçsiz. Hemen her kafadan bir cızırtı çıkıyor. Bilen de konuşuyor bilmeyen de…
Tercih edilen okullar, öğrencinin hedeflediği okullar mı?
Öğrenci okula başladığında zorluk çeker mi?
Okul bittiğinde mesleğe hemen başlayabilir mi?
Mesleğe başladığında ne kadar ücret alır?
Okulun yurdu var mı? Yoksa nerde nasıl kalacak?
Vs, vs, vs…
Arapça kökenli ‘vesaire’, sayılan birkaç şeyin benzerlerinin de bulunduğunu belirtmek için kullanılan bir söz. ‘ve benzerleri’ anlamında…
Hepsi sudan çıkmış balık gibi dedik ya…
Bence bütün liselerin son sınıflarında meslekler ve üniversiteler dersi olmalı. Değişik meslek gruplarında çalışan insanlar okula davet edilip öğrencilere bilgiler vermeli.
Bu bazı okullarda yapılıyor ama öğrenciler ciddi ciddi dinlerlerse…
Bir dönem öğrenciler, ne olursa olsun ille de bir üniversiteye ‘kapak atma’ telaşında idiler. Düşünsenize arkadaşları gidiyor ama o kalıyor! Kabul etmesi bile zor…
Bir dönem de ‘kaydırma yapma’ moda idi: “Bizim oğlan kaydırma yapmasaymış iyi bir yeri kazanacakmış!”
İki üç yıldır da mezuna kalma modası başladı. Hemen bütün öğrenciler aldıkları puanlardan ve sıralamadan memnun değil. Tercih yapmadan yeniden sınava girmek istiyorlar. Eğer tercih yapıp bir yeri kazanırlarsa, gitmeseler bile sonraki sınavlarda puanları düşecek!
2 lirayı beğenmeyip 3 lirada gözü olan patates üreticisi gibi… Öğretmen damadı beğenmeyip doktor damat bekleyen gelin adayı gibi…
Sonra ürürün tarla da, gelinin evde kalması da söz konusu! Ya da 4 liradan satmak da var yakışıklı ve kariyer sahibi damat da…
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık örneği…
Acaba öğrencilerimizi henüz çocuk yaşta üniversiteye mi alıyoruz. Yoksa çocuklarımızın ergenlik dönemleri uzadı mı? Henüz kendilerine güvenleri gelmedi mi! Yüzlerce soru… 18 yaş üniversite için erken mi?
Eskiden 7-8 yaşlarında eğitime başlanır, 11 yıl okuduktan sonra hayatın yakıcı gerçekleri ile karşılaşılırdı. Şimdi 3 yaşında kreşle başlanıyor, 6 yaşında ilkokul, 12 yıl zorunlu eğitimi eklediğimizde 18 yaş oluveriyor. Anne-babalar çocuklarının büyüdüklerini göremiyorlar. Ya da zamanında büyütemiyorlar…
Gerçi daha eskilerden 17-18’lerde evlenilirmiş ama geçelim şimdi onları.
Vesaire, vesaire dedik ya!
Biz bi şeyleri tam olarak oturtamadığımızda sorunlar da buna paralel olarak artıyor.
Vesaire vesaire işte…
Bu yazı gazetemizin 31 Temmuz 2019 tarihli sayısında yayınlanmıştır.
