Hayatın değerini bilmek gerekir. Sevginin, ailenin, dostun. Hayat, gerçekten çok acımasız. Bir şekilde hayatın bir yerinden tutunmaya çalışıyoruz. Her şeye rağmen direnebiliyoruz. Öyle ki yaşanılan zorluklar karşında pes edecek hale gelebiliyoruz. Pes etmek, kolay gelebiliyor bazen. Kendini veya çevredekileri suçlamak, her şeyi karşı tarafa yıkmak rahatlatabiliyor bazen içimizi. Kaçmamalı bazen, yaşanan sorun her ne şekilde olursa olsun kaçmamalı. Susarak hiçbir şey halledilmez. Paylaşamasan en basit derdini bile içinle konuşmaya başlarsın, hesaplaşıp sorgulamaya başlarsın. Kendi kendini yersin. Halbuki konuşmalı insan, derdi neyse konuşmalı en yakınıyla. Haklı haksız yönlerini çıkarmalı ortaya. Ne malum, belki haklı sensindir. Konuşulduğu takdirde sorun yoktur. Bazısı dostunu, arkadaşını küçücük bir sebepten dolayı kırar, kaybeder onu. Bazen de elinin tersiyle iter dost elini sebepsiz yere. Yani kısaca değerini bilmek lazım hayatın. Hayat gerçekten çok kısa. Yaşamın, aldığımız nefesin ve hala üzerimizde olan ruhun değerini bilmeli. Unutulmaması gerek, bir tekrarı daha yok hayatın. Erteleme hayatı.
Dün bitti,
Bugün hala devam ediyor,
Yarın belki olmayabilir.
Bunun için hayatın değerini iyi bil…
