Hayat hepimiz için uzun bir yolculuktur aslında, bir sürü durakta durduğumuz. Kiminde uzun uzun soluklandığımız, kimisinde ise fazla vakit harcayamadığımız. Hatta bazı duraklarda ömrümüzün sonuna kadar kalmak isteriz ama durakta olmasını istediğimiz diğer yolcular bizi orada bırakıp gidiverirler. Bazı duraklarda ise ne kadar kalmak istemezsek isteyelim, ömrümüzün uzun bir zamanını harcarız. Demem o ki mutlu olmadığınız duraklarda fazla vakit harcamayın.
Daha dün yolunu bekledikleriniz nasıl da birer yabancı oldular size karşı. Sizin duraklarınızda durmadılar. Ya da otobüsten inmediler. Birbirimizi nasıl da yabancılaştırıyoruz düşünsenize. Sensiz ölürüm diyenler nerede kaldılar şimdi. Nerede kaldı gülüşleriniz, gülüşmeleriniz. Şimdi görseniz birbirinizi nasıl da kaçacaksınız. Belki de karşı kaldırıma geçecek biriniz. Göz göze gelmemek için. Çünkü tüketiyoruz sevgileri. Emek harcamıyoruz sevgilerimiz için. İşin kolayına kaçıyoruz her daim. Çünkü başka birisini bulmak ve ondaki sevgiyi de tüketmek en basiti. Oysaki emek verip nefesini nefesinizde hissettiğiniz sevginin değerini anladığınızda o zaman hayatı keşfedeceksiniz. Sadece sevmek yetmez. Emek harcayın. Kolayına kaçmayın.
Bildiğim bütün yollar sana çıkıyor. Sana gelen her yol da güzel yolun sonu da. Uğrunda savaş vermediğiniz bir sevgi, sevgi değildir. Kendinizle savaşın, sevdiğinizle savaşın, arkadaşlarınızla savaşın. Ve elde edin istediğiniz şeyi. Çünkü vazgeçtiğiniz an, aslında sona en yakın olduğunuz andır. Hiçbir zaman vazgeçmeyin savaşmaktan ve emek vermekten. İlk vazgeçen her zaman kaybedendir. Kaybeden de olacaksınız bu hayatta. Ama en azından savaşarak kaybedeceksiniz. Bir korkak gibi kaçarak değil.
Aslında yaşamak ve sevmek o kadar kolay ki. Biz her zaman en iyisini arıyor ve istiyoruz. Belki de en iyisi sizin yanınızda duruyordur. Belki de en kötüsüdür. Ama sizin yanınızdadır ve sizinle paylaşıyordur hayatı. Onunla yaşadığınız o durakta mutlu iseniz daha iyisini aramayın. Binmeyin o otobüse tekrar. Bindirmeyin yanınızdakini de. Her otobüsün bir son durağı var hepimiz için. Bırakın o durak sizin son durağınız olsun.
Ama bazen de siz ne kadar severseniz sevin, ne kadar emek harcarsanız harcayın. Buna rağmen bir sevgi kırıntısı bile alamıyorsanız karşınızdakinden. İşte o zaman o duraktan ayrılma vakti gelmiştir.
Şimdi yeni umutlara yelken açma vaktidir. Gün doğmadan açılacaksın denize, ay ışığının dalgalarla dansını izleyerek. Martılar eşlik edecek umutlarınıza. Yunuslar rotanızı belirleyecek. Belli mi olur gün yepyeni güzelliklerle karşılar seni. Güneş kendini göstermeye başladığında karşıki tepelerden, ufuk çizgisini takip edin. Tüm güzelliklerin sizin olması için bütün sevgilerinize EMEK verin…
