Kişisel gelişim kitapları, kitapçıların raflarında sıklıkla karşımıza çıkmaktadır. Kimisi iyi niyetle insanlara faydalı olmak için kimisi ise ticari kaygılarla para kazanmak için yazılmışlardır. Bu bağlamda Nobel ödüllü ünlü yazar Hermann Hesse’nin Bozkırkurdu isimli romanı, iyi niyetle yazılmış kişisel gelişim kitaplarından birisidir sadece. Kendisi de aynı yollardan geçmiş birisi olarak roman kahramanı üzerinden kendisini bulmayı amaçlamakta ve bunu bizlerle paylaşmaktadır.
Günlük yaşamlarında insanlar, dünyevi işlerle o kadar çok haşir neşir olmaktadırlar ki kendi yaşam gayelerinden uzaklaştıklarının farkına bile varamamaktadırlar. Kendi kendilerine yabancılaşmayı getiren bu uzaklaşma, onları yalnızlığın kollarına bırakıvermektedir. Dipsiz bir kuyuyu andıran zifiri karanlığın ortasında çaresizlikle çırpınmalarına neden olmaktadır bu yalnızlık. Çırpınışların hiçbir fayda sağlamadığı o dünyada çırpınmak, onları bataklık misali daha da derinlere çekmektedir.
İnsanların içerisinde bulunduğu toplumun kurallarına kendini adapte etmesi ile yaşadığı her an, doğumdan başlayarak ölüme kadar farklı farklı kişilikler geliştirmesine yol açmaktadır. Kitapta insanların geliştirdiği kişilikler kültürel kurallardan arındırılarak tarafsız bir şekilde yani ahlak kuralları bir yana bırakılarak sorgulanmaktadır. Bu nedenle yüzeysel insanların kitabı okurken sıkılacağı türden bir kitap Bozkırkurdu. Diğer taraftan derinlere bakabilenler için ise saklı bir hazine.
Kitabın toplumun ahlaki değerleri açısından ahlaksızlık olarak değerlendirilebilecek yaşamları barındırıyor olması, içerisinde gizlediği tespitleri görmemize engel olmamalı. Gerek kişilik gerekse de insanın hayvani yanının dizginlenmesi açısından birçok güzel tespit söz konusu.
Okurken derinlemesine düşünmemizi sağlayan kitaplarda her cümlenin tekrar tekrar okunması, zihnimizi aşırı derecede yorabiliyor. Normalde yüzlerce sayfayı okurken bizi fazla yormayan yüzeysel kitapların aksine anlamak için üzerinden tek tek geçmemiz gereken cümleleri barındıran Bozkırkurdu, zihnimizi yoran kitaplardan.
Kitabın içerisinde ana karakterin panik ataklarına şahit olduğumuz ilginç sahneler var. Bunları daha iyi değerlendirebilmek açısından yazarın gerçek yaşamına eğilmek, kitabı daha iyi yorumlamamızı sağlayacaktır.
Aynı şeyi farklı farklı biçimlerde adeta makyajlayarak sunan kitapların aksine kendine has bir tarzı var romanın. Değişik bir bakış açısı ve farklı bir tarzı barındırıyor içerisinde.
Kitabı okuduğunda isteyen okuduklarını bir kenara bırakır ve yoluna aynen devam eder, isteyen kendi yolunu kitaptaki tespitler çerçevesinde yaşamına yeni bir yön verir. Bu tamamen size kalmış. Ancak birçok kişinin yaşamına yön veren bu roman, tam bir hazine.
Kitaptan bir alıntı ile yazımızı noktalayalım: “İnsanların büyük çoğunluğu, yüzmeyi öğrenmeden yüzmek istemez. Yüzmek istememeleri doğal, çünkü karada yaşamak için yaratılmışlar, yüzmek için değil! Düşünmek istememeleri de doğal çünkü yaşamak için yaratılmışlar, düşünmek için değil!”
