Psikolojik şiddetin en kötüsü; kendini hep dışlanmış ve küçük hissetmiş insanlar tarafından uygulanır.
Var olduğunuz kabuğunuzda yaşadığınız ufacık mutluluğa nefret besler onlar. Birini bırakın mutlu etmeyi, sürekli mutlu olmak da zor gelir onlara.
Hayatla hep problemleri vardır. Kendilerini acındıracak hikayeleri dillerindedir her zaman. Çocuklukları, gençlikleri hep acıyla, kederle bürülüdür. Mutlu anılarını görmezden gelir bu insanlar. Herkese, her şeye sinirlenirler. Yolda yürüyen insanlara, tezgahta duran domatese, bakkala, bilgisayara…
Sevgi görmedikleri için başkalarına sevgi duymaya cesaret edemezler. Bu güçlü duygunun altında ezilmekten korktuklarından mıdır bilinmez, sevmek yerine saldırmaktır sürekli yaptıkları.
Psikolojik şiddet uygulayıcıların çevresindeyseniz sizi nerede uçurum olsa oraya itmek isterler. İşin kötüsü; düzeltmek istediğiniz, mutlu etmek istediğiniz o insanın doğası karanlıktır, fıtratı çirkindir. Her gün yüzlerce negatif kelimeyle ilmek ilmek ördüğü ağların arasında kalır renkleriniz.
Velhasıl kelam, kimsenin sizi ilmek ilmek karanlıkla örmesine izin vermeyin.
O ilmekler gün geliyor, hiç ummadığınız bir zamanda boynunuza dolanıp boğuyor sizi. İlmekler boynunuza dolanmadan bir kerede uzaklaşın. İki, üç, dört demeden, beklemeden…
Yönünüzü değişin.
Bakış açınızı değişin.
Sizi her gün bıçak gibi kesen ne varsa atın, kurtulun.
Gerekiyorsa yolunuzda olan bu tip insanların tamamını değiştirin.
”Yalnız kalırım, hayatım talan olur, üzülürüm” demeyin. Yalnızlığın karanlığı, bu şiddet hastalarının karanlığından çok daha aydınlıktır, emin olun.
Her ne olursa olsun şiddetle kalmayın. Şiddetten uzaklaştığınızda hayatın çok daha güzel bir yer olduğunu anlıyorsunuz çünkü.
Baskıyla yaşamayın.
Sizi aşağı çekmeye gayret edenlerle kontak kurmayın.
Size doğruları naifçe söyleyen insanların yanında durun.
Her şeyden önemlisi, sizi gerçekten yüreğiyle sevenlerle bütünleşin.
Herkese sorsan yüreği kocaman.
Herkes, her konuda duyarlı.
Herkes, her şeyin en iyisini yapıyor.
Kendi çocuğuna laf gelse herkes dünyayı yakar ama başkasının çocuğunu açık hedef gösterip linç edilmesine müsaade edebilir. Ben, onları da anlıyorum ama. Bunlar, adamlığını başkalarının pençeleri arasında kanıtlar. Yiğit ya bunlar…
Çok üzülüyorum hepinize, çok acıyorum.
Çok iyi niyetle herkesin içinde özür dilediğim bir adam vardı, adam demeye utanıyorum şimdi.
O, çocuğu yaşında insanla uğraşmaktan utanmaz ama ben onun adına her gün dükkanının karşısından geçerken utanıyorum.
Fıtratı, yaradılışı çirkin insanların yarattığı şiddet ortamının ortasında yaşamaktan bıktık.
Bu insanların geçmişiyle olan sorunları, hepimizin geleceğini çok etkiliyor. Hepsini bir alana toplasanız; güneş doğmaz, kervan geçmez, çiçek açmaz o topraklarda.
Vallaha yazık.
Yazık.
Psikolojik şiddet ve şiddetin diğer unsurları, ülkemizi her gün geriye götürüyor.
Her gün birileri, aramızdan yok olup gidiyor.
Yok oluyoruz.
Medeniyetsiz ve karanlık ilmeği boynumuza doladıkça tükeniyoruz.
Tükeniyoruz.
