Kadın-Adam
Duygularını yitirmiş bir adam, Ve tüm duygusuzluklar içerisinde yeşermeye çalışan bir kadın Umutları tükenmiş adama inat...
Duygularını yitirmiş bir adam,
Ve tüm duygusuzluklar içerisinde yeşermeye çalışan bir kadın
Umutları tükenmiş adama inat
Hala yaşama sevinci taşıyan kadın,
Gülümsemeyi unutmuş adam,
Gözlerinin içi gülen kadın,
Birbirlerinin gözlerinin içine bakarken
Kadının sevinci sel olup aktı adamın yüreğine
Ve adam… Adam hala direniyordu mutlu olmamak için
Yıkık döküktü
Buruktu belki…
Kadın hırslıydı, ümitliydi
Adam yeniden gülecek ve hatta yeniden sevecekti
Bir bıraksaydı kendini,
Kadının yüreğindeki fırtınalara
Adam inattı! Direnmeye devam ediyordu
Kadın yılmadan bakıyordu adamın gözlerine
Adam derin bir nefes aldı gökyüzüne kaldırarak başını
Ve birden kadını belinden tutup kendine çekti
Sıkıca bastı bağrına
Titriyordu kadın, ürkek bir kedi yavrusu gibi
Titriyordu adam direnmenin verdiği yorgunlukla
Mecali kalmamıştı ağzından tek bir kelime dökmeye
Kadın mutluydu, huzurluydu adamın kollarında
Adam yorgundu, çaresizdi ve huzura evirilen bir endişe hâkimdi yüreğine
Kalmak için bulduğu sebep kollarının arasındaydı
Kalmalı mıydı? Kalacak mıydı?
Kadının kokusunu çekti içinin derinliklerine…
Sımsıcaktı kadın ve mis kokuyordu
Gözlerinden yaş süzüldü adamın
Birden geri çekildi
Donuk bir ifadeyle baktı kadına
Kadın şaşırmıştı
Adam yine gökyüzüne bakıp derin bir nefes aldı ve şöyle dedi;
– Üzgünüm…
Kadının gözlerinden yanaklarına süzüldü hüznü
Adam arkasını döndü ve uzaklaşmaya başladı
Adam ağlıyordu, yenilmişti kendine
Kadın ağlıyordu, kaybetmişti kendini böyle korkak bir herifte
Ve bir bahar daha böyle başlamadan bitivermişti.
Bakmadan Geçme
