İnsanın kalitesini parayla ölçmek kalitesizliktir

Merhaba kıymetli okurlarım. Bu makalemde size paraya manevi duygulardan daha çok önem veren kişilerin aslında kendisini ne kadar aciz duruma düşürdüğü ve toplumda yerinin olmadığını anlatmaya çalışacağım. Vakit ayırıp okuma zahmetinde bulunduğunuz şimdiden çok teşekkür ederim.

Öncelikle maddiyat nedir, neye yarar? Maddiyat, fiziksel olan ihtiyaçlarımızı karşılamakta kullanılan mal, mülk, para gibi şeyler. Allah; insana yiyebileceği, azdırıp şaşırtmayacağı kadar maddiyat nasip etsin. Mesela paraya pula sahip olunca komşularını beğenmeyen hatta ileri gidip tartışan, kavga eden, akrabalar arasında burnu büyüklük yaparak beğenmezlik yapıp hor gören derecedeki insanların büyük imtihanıdır maddiyat.

Bu tarz insanlar maddiyata sahip olmamıştır, maddiyat onlara sahip olmuştur. Aslında durumları vahim. İnsanın yaşadığı müddetçe hayatını idame ettirmesi için çalışıp para kazanarak bir şeylere sahip olması gerekmektedir fakat insani duyguların önüne maddiyat geçiyorsa bu, ruhunu şeytana satmışlıktır. Bu dünya üzerinde kimlerin neyi vardı, kime kaldı yalan dünya? Bu bilinçte olmayan insanlar için hayat, sadece maddi imkanları kadar var yani gerçek güzellikleri bilmeden, farkında olmadan geçip giderler bu hayattan.

Maneviyat nedir? Maddi olmayan, içten, içsel olan, kişinin gönül dünyasıyla ilgili olan, çoğu zaman beklentisizce yapılan, iyilik gibi güzel duygular anlamına da gelir maneviyat. Elbette kişilerin inanışlarıyla ilgili olan bağları da maneviyat konusunun bir parçası. Samimice yapılan her şey bittiğinde insanda geriye kalan en önemli ve tek şey maneviyattır. Mesela sevgi. Bir kuşu sevebilmek veya sokaktaki bir kediyi sevip ona bir tas su ve mama verebilmek, insan kalbini kırmamak, empati yapabilmek, duygusalmış görünmek yerine gerçek anlamda insanca duygularla yaşıyor olabilmek, geriye dönük yaptığın bir iyilikle insanları ezmemek, manevi duyguları maddiyat duygusunun üzerinde olan insanların davranışıdır. Maneviyata önem veren insan, insan olabilmekte ve gerçek bir olgunluk göstermiş demektir. Dünyaya gelmeyle insan, insan olmuyor. Hani hep denir ya “Mühim olan, şu gök kubbe altında hoş bir seda bırakmak” diye, işte mesele de odur.

Sever insanoğlu kendiyle övünmeyi, sever insan insanoğlu övülmeyi. Bunların hepsi içi boş, anlamsız, samimiyetsiz beklenti ve eylemlerdir. Samimiyet, övgü beklemez.

Bazı insanlar paraya, paranın yapay gücüne çok önem verir. Geldikleri yeri de unuturlar, gidecekleri yeri de bilmezler. Çakraları kapalıdır, kesinlikle iletişime kapalıdırlar. Onlar için varsa yoksa para, mal, mülk… Bin bir düzen, bin bir tezgaha bile girerler. Gönül gözlerini kapatan perde, gerçek dünyayı ve güzelliklerini görmelerini engeller. Zaten onların da görmek gibi bir çabaları da yoktur. Sahte dünyalarının içinde kaybolur, boğulur giderler.

Kıymetli okurlarım, sizi çok seviyorum. Bu tür insanlar varsa çevrenizde kesinlikle şahsınızı yermelerine izin vermeyin, onları uzaklaştırın. Sevgi ve saygılarımla, sağlıcakla kalın.