İnsan
Ol! Buyruldu… Oldu… Ruhtu, sonra bir bedene konuldu… Ademe mahkûm bir âdemoğlu oldu… Doğduğunda sevdikleri güldü,...
Ol! Buyruldu… Oldu… Ruhtu, sonra bir bedene konuldu…
Ademe mahkûm bir âdemoğlu oldu…
Doğduğunda sevdikleri güldü, nedense o ağladı…
İlk günlerinde duymaz, görmez, yürümez ve elleri tutmazdı…
Tek bildiği: Süt emmek, altına yapmak ve ağlamaktı…
Sadece ilk günlerinde değil, kaderinde muhtaç olmak vardı…
Sonra geldiği yeri unutunca, gideceği yeri de unutuverdi…
Yerde süründüğünü unuttu… Süründürmeye başladı…
Ağladığını unuttu, ağlatmaya başladı…
Yetimliği ve öksüzlüğü ebeveynsizliğe bağladı,
Değerlerin yetimi ve öksüzü olduğunu hatırlayamadı…
Başarı ve iyilik görünce hemen sahip çıktı…
Düşene uzak kaldı, ondan köşe bucak kaçtı…
Keser onu gördü, yontmada ondan aciz kaldı…
Şerri hayır sandı, sahip olmak için can attı…
Varlık ona emanetti, ekileni ve dikileni heba etti…
Bir’den gelen bir idi, ötekini üretti…
Bir’den gelip bir demedi, ben dedi gitti…
Kendi ellerini temiz bildi, kusuru hep ötekine yükledi…
Aslı topraktan idi. Heyhat! Ateşe özendi hep diklendi…
Dünyaya göçmeye geldi, hep konmaya azmetti…
Sevince ölesiye sevdi, nefret edince öldüresiye nefret etti…
Umduğunu bulunca şımardı, elindekini kaçırınca şaşırdı…
Dünyaya malik değildi, kendi eliyle sınırlar çizdi, senin ve benim dedi…
Mayası su gibi hayat sunmayı değil, hayatı ve ümidi kurutmayı yeğledi…
Yeri geldi… Yaptıklarıyla melekleri kendisine gıpta ettirdi…
Yeri geldi… Tuzu bile kokuttu, şeytan bile “Ben ondan beriyim.” dedi…
Faniydi, hep fâniye bağlandı… Bâkiden geldi, bâkiyi unuttu…
Bedeni, ruha hâdim kılanlar olduğu gibi; ruhu, bedene heba edenler de oldu…
Derken nasip oldu, yine görmez, duymaz, yürümez ve elleri tutmaz oldu…
Ve evvelce bildiği ve yaptığı şeyleri yine bilir ve yapar oldu… Ağlamak, yemek ve…
Can gövdeden ayrıldı… Beden toprağa geri sarıldı…
Geriye yaptığı işler kaldı… Önceden gönderemediğini beklemeye başladı…
Önce rahmetli baba, sonra rahmetli dede ve ardından hatırlayan olmadı…
Artık duaların geçmişler kısmında anılır oldu…
Bakmadan Geçme
