Güven Problemi
İnsanın en önde gelen, su götürmez bir ihtiyacı da güvende olmak ve güvenmektir… Diğer canlılar için...
İnsanın en önde gelen, su götürmez bir ihtiyacı da güvende olmak ve güvenmektir… Diğer canlılar için de durum farklı değildir… İnsanın huzuru, güven içinde olması ile kendisinin de güvenilir ve emin olmasından geçer…
Lise çağında varlıklı bir ailenin oğlu olan bir genç… Kendine bir köpek edinmiş, hep onunla eğleşirdi… Biraz onu gözlemledim, arkadaşlarıyla gezerken ve oynarken hiç görmedim… Bir gün ona, “Senin hiç arkadaşın yok mu?” diye sorunca bana, “Neden olsun, köpeğim var” dedi. “Köpeğin yanında arkadaş da edinsen güzel olmaz mı?” deyince “Köpek, sadık ve güvenilir bir hayvan… İnsanlar öyle değil…” diye cevap verdi. Bunun üzerine ben de ona “Peki, sen güvenilir ve sadık bir insan mısın?” diye sorunca bir an sustu… Ve cevabı, “Bilmem…” oldu.
Aslında bu anı, güvenilir olmak yerine güveni hep başkalarında aradığımızın bir kanıtı değil mi?
Toplumun % 99’unun Müslüman olduğu bir ülkede bazen konuşmalarda duyarsınız… “Bu devirde babana bile güvenmeyeceksin…” Hz. Peygamberin “Müslüman güvenilir insandır” buyurmasına karşın bir Müslüman’ın kendi babasına bile güvenemeyeceğini söylemesi, bir çelişki olup dine yabancılaşmanın bir örneğidir. Babamıza güvenmeyelim de düşmanımıza mı güvenelim?
Bu sözün kaynağına gelince; yaratılıştan gelen bir güvenme ihtiyacımız var… Bu ihtiyacımızı giderme adına aşırı bir güvenme içerisine girerek kurduğumuz ilişkilerde yıprandığımız ve üzüldüğümüz oluyor… Ve hemen bir genelleme yaparak dünyanın güvensiz bir yer, insanlarında güvensiz oldukları fikrine kapılıyoruz. Bu gibi cümleler ile sevgiden öte bir hal olan güven duygusuna zarar veriyoruz…
Melek gibi bir insanı tanımakla bütün insanlar melek olmaz… Bir insan, adam öldürdü diye bütün insanlık idama mahkum edilmez…
Etrafımızdakilere sonsuz bir güven duymak ne kadar yanlış ise en yakınımızdakiler başta olmak üzere hiçbir kimseye güvenmemek ve itimat etmemek de aynı şekilde yanlıştır. İnsan, hatası ve sevabıyla insandır. Kimisinin hatası fazla, kimisinin de iyiliği fazladır.
Aşırı güven ve çok fazla ön yargıya sahip bireyler, ilişkilerinde zorlanırlar… Nihayetinde kalabalıklar içinde yalnız kalırlar… Hz. Peygamber buyurur ki; “Bir insanı sevmede ölçülü olun; gün gelir düşmanınız olur. Kızma ve nefrette de ölçülü olun; gün gelir dostunuz olur.”
İnsanın yanlış yapabileceğini göz ardı etmeden ölçülü ve ihtiyatlı güvenmek… Ve bir o kadar da güvenilir insan olmak için gayret etmek… Haddi zatında koşulsuz güvenilecek tek varlık Allah’tır.
…Kuş, konduğu dalın kırılmasından endişe etmez. Çünkü o; dalı da bilir, kendisini de bilir…
