Gereklilik kipi
Geceye yakılan mumlar vardır. Olanca yoğun da olsa karanlık ışıyıverir varlığıyla. Aydınlık yol gösterir insana. Umut...
Geceye yakılan mumlar vardır. Olanca yoğun da olsa karanlık ışıyıverir varlığıyla.
Aydınlık yol gösterir insana. Umut verir. İçini ferahlatır.
Bundandır belki kapalı havalarda daha karamsar olmamız. Daha mutsuz ve keyfimizin kaçık olması.
Yaşamdaki en kötü şeylerden biri, insanın kendine duyduğu öz güvenin yitirilmesidir. Kişi, önce kendini değersiz hisseder. Sonra da bir işe yaramadığını. Bu, insanın varlığını anlamsızlaştırır. Anlamsızlık çukuruna düşen kişi giderek yaşam sevincini yitirir, gözlerindeki fer söner.
Geceye gömülür kişi. Kendi karanlığında kaybolur. Bir şey yapılmaz ise anbean artar o karanlık. Ve sonunda da insanı boğar.
Yaşamda en kıymetli insanlar, bizi güldüren insanlardır. Gülmek, sahici bir eylemdir. Güldürmek de öyle elbette.
Sizi güldüren insanları üzmeyin. Kıymetini bilin. İnsan, yaşamı boyunca kendini ağlatacak çok insana tesadüf eder. Ancak güldüren insan kolay bulunmaz. Hele hele kahkahalarla güldürenler, daha da nadirdir.
Gülün…
Güldürün…
Yüzünüzden gülücükler, yüreğinizden aydınlık eksilmesin.
Eksilmesin ki güzel iyi ve doğru şeyler üretebilin.
Sevgi, dostluk ve umutla.
Bir şiirle noktalayalım yazıyı.
aç kapını türkülere..
sen
yosun tutmuş
taşlar kadar soğumuş gözlerinle
baharın uzağındayken
ben
yalnızlık kokulu
sabahlara uyanıyorum
nicedir…
nemli
ıslak bir kuytuda
ellerin duruyor
karanlık bir köşede
yüreğin…
sakız kadar beyaz
çamaşırların yerine asılmış
düğüm düğüm sözler
ki o sözler çözüldükçe
yüreğim sızlar…
kurumuş bir dalda mıyım
mevsimler eskimiş
dilimde
kör bir kuyuda mıyım
su eskimiş
taşlar soğuk..
yitik türkülerden
kavuştaklar oku
yarına
bir eli gibi uzansın
ezgiler yüreğime…
aç kapını
bahara
aç kapını
gözlerime
aç kapını…
sen
yosun tutmuş
taşlar kadar soğumuş gözlerinle
baharın uzağındayken
ben
yalnızlık kokulu
sabahlara uyanıyorum
nicedir…
02/11/2019
ödemiş
