Bütün DERDİMİZ YALNIZLIK nedeni de SEVMEYİ BİLMİYORUZ!

Son zamanların en büyük hastalığı bana göre “yalnızlık”. Bunun da en büyük nedeni kendimizi sevmeyi bilmeyişimizdir. Ve asıl sebebi de aslında “sevmeyi bilmeyişimizdir”.

Ne Tanrının verdiği bedeni sevmeyi ve hayatı gereği gibi yaşamayı biliyoruz, ne kendimize kıymet vermeyi ne de hayatımıza aldıklarımızı olmaları gereken yerde tutabiliyoruz. Üstelik ya çok uzağız ya da çok yakın. Ya ucundan tutuyoruz kıymet vereni ya da çoklarmış gibi yoruyoruz.

Oysa hayatında her daim biri olmalı insanın. Kadını güvende tutan, erkeğin sert mizacını yumuşatan ve de birbirleriyle hayatın her anını paylaşabileceği biri olmalı. Sahte olmayan, çıkar güdmeyen, yormayan biri. Mesela bu düşüncemi hikayeleştirmeye çalışalım.

Ne dedik; evet insan hayatında biri olmalı. Akşam, yüreğinden önce eve ayakların koşturmalı. Kapı açıldığında aşkla bakan gözler, özlemle yanan dudaklar açmalı o kapıyı! ve biraz geç kaldığında “nerde kaldın” yerine, “bir şey oldu sandım ve çok endişelendim” diye sormalı.

Gerçekten de insan hayatında biri olmalı. Aynı koltukta oturmalı, aynı Filmden zevk almalı, aynı battaniyeye sarılmalı ve aynı müzikten hoşlanmalı. Aslında aynı olmasa dahi anlayışlı olmalı. Mesela mutfakta yemeği birlikte hazırlamalı, sofrayı gülen yüzüyle kurmalı ve karşılıklı oturduğunda,”bunun tuzu az”, “şunun tadı bozuk” yerine tatlı yalanlarla “eline sağlık” diyebilmeli.

Ve bir de aynı yastığa baş koyduğunda, sarılmalı erkek gitmesinden korkarcasına, uzanmalı kadın ürkek ama güven duyduğu yâr koynuna Ve her karanlık gecede, sevişmese de bedenler, gözler ve dudaklar aşkla mühürlenmeli!

Ne dedik en baştan; insan hayatında biri olmalı. Erkek tanımalı koynuna aldığı kadını ve kadın tanımalı göğsüne yattığı erkeği. Konuşmalı; yürürken, yemek yerken, hatta uyumaya hazırlanırken. Sabah uyandığında da “kalk kahvaltı hazırla” yerine “Seni Seviyorum Günaydın Sevdiğim” diyebilmeli. Güler yüz, aşkla bakan gözler günün ilk güzel habercisi olmalı. Yaş kaç olursa olsun.

Sonra İnsan hayatında biri olmalı demiştik, işe eşini sevgiyle uğurlamalı, hasta olduğunda “ben sana söylemiştim” yerine, “sevdiğim, neye ihtiyacın var” diye sorulmalı.

İş’te sıkıldığında, sesi iyi gelebilmeli, gününü güzelleştirmeli ve yine ayakların senden önce ona varabilmeli!

Ve evet insan hayatında öyle biri olmalı ki; dünyanı en güzel kadını sen olduğunu hissetmelisin ve en yakışıklı erkeği de sen! Bunun bile doğruluğu önemsizdir, aşkı ve gönül okşamasını bilene.

Ve öyle biri olmalı ki, ismini söylediğinde bütün hücrelerin ona doğru koşabilmeli. Bazen koca / kadın, bazen baba / anne, bazen dost, bazen can yoldaşı, bazen de aynı cins ama her şey den önce;

Asıl öyle biri olmalı ki; önce varlığını, sonra insanlığını, sonra ona olan sevdanı anlayan ve aynı hazla karşılık veren, saygısını asla kaybetmeyen, yiğit bir adam ve

yürekli bir kadın olmalı!

Tanrı, yüreğinin ve beyninin harmanını dilinden dökülen insanlarla karşılaştırsın inşallah

Sevgiler