Boş ver
Okudum. Sonra döndüm, bir kez daha okudum. Yazdım. Yazdıklarımı dönüp yeniden yazdım. Çizdim. Ama çizdiklerime bir...
Okudum. Sonra döndüm, bir kez daha okudum. Yazdım. Yazdıklarımı dönüp yeniden yazdım. Çizdim. Ama çizdiklerime bir daha dönüp bakmadım. “Boş ver” dedim. Çizdiysen yeniden dikkate almaya gelmez. Demek ki anlamı yok onların senin için. Kelimelerini boşa sarf etme. Yani “Boş ver” dedim. “Boş ver anlamını yitirmişleri. Çizdiğini de sil oluversin tamam.” Sildim bunun üzerine, tek tek boş verdiklerimi.
Size de bazen hayat çok anlamsız geliyor mu? Zaman zaman her şeyin değerini yitirdiği oluyor mu? Anlamsızlaşıyor mu yaşadıklarınız? Ümitsizliğe düşüp, “Dibi delinmiş bu dünyanın, çivisi çıkmış, cılk olmuş” diye düşündüğünüz oluyor mu? “Hayat, çok zor ve yorucu. Her şey insanın üstüne üstüne geliyor, yıpratıyor ne varsa” dediğiniz oluyor mu? Muhakkak ki oluyordur… Hepimizin hayatında az buçuk sıkıntılar var. Hayatın bu dönemde ağırlaşan yükü, omuzlarımızı ağırlaştırdıkça ağırlaştırıyor ve bazen de hiç bir şey yapamamak, eli kolu bağlı kalmak, acizlik bunaltıyor insanı. Belki büyük şeyler değil de günlük yaşantımızda takıldığımız teferruatlar var ya bizim beynimizi yoran, duygusal yıpranmışlığı aşılayan, işte onlara “Boş ver” deyin geçin. Eğer takıldığınız, birinin davranışıysa bunun için bir teyzemizin -bana göre- muhteşem bir taktiği var; “Bilseydi yapmazdı” demek. Evet, sözcüklerin müthiş bir etkisi var düşünsel ve duygusal dünyamızda. Bu ifade, insanda karşısındakini hoş görme, bağışlama, hatta onun için iyi temennilerde bulunma duygusunu oluşturuyor.
Kullandığımız sözcükler, içsel dürtülerimize yol gösteriyor. Kızgın ve nefrete dayalı, öfkeli sözcükler sarf etmişsek eğer aynı olay karşısında hemen duygularımız da anlayışımız da sözcüklerimize paralel hareket ediyor. Yani aslında kullandığımız güzel sözcüklerle biz, önce kendimize bir iyilik ve güzellik yapmış oluyoruz. Büyüyecek, zorlaşacak, belki can sıkacak bir meseleyi kullandığımız sözcüklerin diliyle mesaj olarak bedenimizdeki diğer hasselerimize iletiyor ve onları yumuşatıyoruz. Belki çok büyük bir tepki verecekken kelimelerin gücüyle sakinleşiyoruz. “Boş ver”, bu bağlamda çok etkili bir ifade. Önemini kaybediveriyor her ne ise bu söylemle…
Dur, nefes al, düşün bir dakika. Senin için bir hafta sonra, bir yıl sonra hala önemli olacak mı takıldığın şey? Değilse boş ver. Olacaksa da boş ver, “Zaman her şeyin ilacı” deyip yükünü hafiflet. Çok mu zor? Denemeye değer bence.
her gün yeniye gebe yoruldun yolun ne kadar nereye rotan belli mi rüzgar o yöne tökezledin mi kalk düşmeni bekleyenler sevinmesin sabah kapını çalıyor “hoş geldin” de “gün bana uğramadan penceremde eskimiş” deme Eylül’ün serinini sabahın yelini topla hayatın güzelini gerisini
boş ver
Bakmadan Geçme
