Bir Garip Yaren
Yorgunum Yaren! Hem de nasıl bir yorgunluk bu Tükenmişlik halinde bir yorgunluk Nefes almaya mecalim yok...
Yorgunum Yaren!
Hem de nasıl bir yorgunluk bu
Tükenmişlik halinde bir yorgunluk
Nefes almaya mecalim yok da
Çaktırmıyorum insanlara
Yorgunum be Yaren,
Seninle oturup şöyle bol köpüklü bir kahve içemedik ya
Sohbetin en koyu yerinde kahkaha atıp gülemedik ya
Yokluğundan yorgunum be Yaren!
Anlatacak ne çok hikayem vardı oysa
Yarım kaldı hepsi
Ya da hiç başlamamıştım
Dudaklarım aralanmıştı sadece
Belki bir iki kelime dökülmüştü
Hepsi o…
Yorgunum be Yaren!
Yüreğini açıp bana gelişini görüp de
Bir adım bile atamamak…
Adım atmamak icap etti işte
Sohbetini sevmiş olmak yetmedi belki de
Küçük bir adım atmaya bile…
Ne olacak böyle Yaren?
Nereye kadar gider böyle?
Benim ümidim var.
Oturup saatlerce sohbet edeceğiz seninle
Bu dünyada olmasa da
Belki başka bir dünyada…
Bakmadan Geçme
