Ara sıra
Pazartesi, perşembe ve bir pazartesi daha… Yazamadım. Belki şöyle söylemek daha doğru: Yazdım da gönderemedim. Bazen...
Pazartesi, perşembe ve bir pazartesi daha…
Yazamadım. Belki şöyle söylemek daha doğru: Yazdım da gönderemedim. Bazen her şey öyle yoğunlaşıyor ki günlük yaşamın içinde kendinize ayıracak zaman bulamıyorsunuz.
Siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama ben sizi özledim.
Hani sabah çayını ya da kahvesini içmeden kendini uyanmış saymaz ya bazıları… Gün ne kadar uzarsa uzasın eksiktir. Ben de galiba yazmayınca kendimi eksik hissediyorum.
Bu kısa ara için özür dilerim.
*
Ara demişken bu yıl ilk defa gençlere ve çocuklara “okullu” olanlara bir ara tatil yaşıyoruz. Bir süre bir şeylerden uzak kalmak iyidir çoğu zaman. Mesela öfkeli olduğunuzda oradan uzaklaşır, bir küçük mola verirseniz daha sağlıklı ve doğru hamleler yapma şansını kendinize tanımış olursunuz.
Her nedense olumsuz duygular çok kolay, yükselişe geçerken olumlu motive olmak öyle sanıldığı kadar hızlı ve kolay değildir.
Ne derler, “Öfke ile kalkan, zarar ile oturur.”
Umarım bu bir haftalık ara, çocuklarımıza ve gençlerimize iyi gelir. Bu aradan iyi sonuçlar devşirilir.
Tabi her şeyi ortaya döküp çocukların ve gençlerin üzerine de abanmamak gerek. Her başlangıç, pek çok küçük sorunu içinde barındırır.
Sorunlar olsa bile onlara güvendiğimizi belirtmek, onların yılgınlığa düşmelerine izin vermemek ebeveynlerin görevlerinden olsa gerektir.
*
Yaz mevsiminden kalanları yaşıyoruz hala. Çarşıda, pazarda yaz sebzesi ile kış sebzeleri bir arada.
Yaşam böyle işte.
Bir renkler ve ezgiler bütünü. Ne kadar çok renk ve ezgi var ise o kadar güzel ve ahenkli.
Ne kapkara bir dünya çekilir bir yer olur.
Ne de sürekli duyulan bir kapı gıcırtısı.
Arada bir yaşamındaki renk ve ezgileri sorgulamalı insan. Her şeyin yenisine başka bir rengine kapısını açık tutmalı. Yeni uğraşlar edinmek, yeni dostluklar ve arkadaşlıklar kurmak, yeni kitaplar, filmler, konserler ve sergiler…
Aralar ve sıralar…
Verdiğiniz her ara, yeni bir olanak olabilir insana.
Güzel bir başlangıç. Yahut olumsuz olanı sonlandırma imkanı.
Sevgi, dostluk ve umutla.
