Ana Öğüdü
Yazı yazmak istemedi canım. Çünkü sıkkın. Çünkü üzgün. Çünkü bıkkın… Barış, tüm dillerde yazılan şiirlerin hası,...
Yazı yazmak istemedi canım. Çünkü sıkkın. Çünkü üzgün. Çünkü bıkkın…
Barış, tüm dillerde yazılan şiirlerin hası, baş tacı olmuş. Bugün köşemi üç barış şiirine bırakmak istiyorum. Azeri şair Mirvarid Dilbazi’nin ‘Ana Öğüdü’ adlı şiirini bilir misiniz? Çok güzel de ezgisi vardır. Gelin birlikte okuyalım:
ANA ÖĞÜDÜ
Ana kalbin odlanır,
söz düşen bu davada
Pes değil mi ey insanlar,
döküldü kan aktı kan
Pes değil mi ana,
toprak su içti gözyaşından
Yeryüzünde dostu olsun,
gerek insan insana
Kalbimdeki bu arzular,
arzusudur zamanın
Men anayım, bu sesimde
yerin göğün derdi var
Sulha gelin ey insanlar,
yoksa dünya mahvolur
Silahları yandırın
arşa çıksın tütsüsü
Her obada, her bir evde
kanat açsın sulh sözü
Yüzü gülsün insanların,
bayram etsin yeryüzü
Yeryüzünde dostu olsun,
gerek insan insana
Kalbimdeki bu arzular,
arzusudur zamanın
Men anayım, bu sesimde
yerin göğün derdi var
Sulha gelin ey insanlar,
yoksa dünya mahvolur…
**
Bir şiir de dünyaca ünlü Alman şair Bertolt Brecht’ten ‘Çağrı’ adlı şiirini okuyalım:
ÇAĞRI
Doğrudur yıldırımın düştüğü,
Yağdığı yağmurun,
Bulutların rüzgârla sökün ettiği.
Ama savaş öyle değil,
savaş rüzgarla gelmez;
Onu bulup getiren insanlardır.
Duman tüten topraktan
bahar boyunca,
Dökülüp yükselir birden gökyüzü.
Ama barış ağaç değil,
ot değil ki yeşersin:
Sen istersen olur barış,
İstersen çiçeklenir.
Sizsiniz uluslar, kaderi dünyanın.
Bilin kuvvetinizi.
Bir tabiat kanunu değildir savaş,
Barışsa bir armağan gibi verilmez
insana:
Savaşa karşı
Barış için
Katillerin önüne dikilmek gerek,
“Hayır yaşayacağız!” demek.
İndirin yumruğunuzu suratlarına!
Böylece mümkün olacak savaşı önlemek.
Onlar demir çeliği elinde tutan
Birkaç kişidir,
Yoktur karabasandan bir çıkarları
Dünyaya bakıp “ne küçük” derler,
Bir şeylerle yetinmezler acunda,
Para hesap eder gibi
Hesaplıyorlar bizi,
Savaş da bu hesabın ucunda.
Ürkmeyin tutmuşlar diye suyun başını:
Korkunç oyunları, davranın, bitsin.
Söz konusu olan çocuğundur, ana:
Koru onu, dikil karşılarına,
Biz milyonlarca kişi
Savaşı yener miyiz?
Bunu sen bileceksin.
Bunu biz bilecek, biz seçeceğiz.
Bir de düşün “Yok!” dediğini:
Düşün ki savaş geçmişin malı
ve barış taşıyor gelecekten.
**
Son şiir de Türkçe’nin duru dilli şairi Tahsin Saraç’tan ‘Ana Öğüdü’ şiiri olsun:
ANA ÖĞÜDÜ
Çiçekleri ezme yavrum
Çiçekler bir yüreğe benzer
Çiçek ezen, insan ezer.
Sakın sen kuş vurma yavrum
En engin bir kardeşlikte
Uçar kuşlar gökyüzünde.
Tüfekle oynama yavrum
Şakacığı bile çirkin
Bir canlıyı öldürmenin.
Gel bir çiçek ol sen yavrum
Kendi ülkenin renginde
Şu yeryüzü demetinde.
**
Son söz de bir genelleme olsun. “Barış zamanında ter dökmeyen, savaş zamanında kan döker.”
