TV, yaşam ve insan

Siyah beyazlı yılların sonuydu TRT 'nin ikinci kanalının açılışı. Bu kanallarda öğleden sonra başlayıp akşam saatlerinde biten Brezilya yapımı diziler vardı. Kadın erkek, çoluk çocuk, genç yaşlı bir odada toplaşır, nefes bile almadan dizi seyrederlerdi.

Kadınlar yemek yapmayı bırakır, erkekler işine gücüne ara verir, öğrenciler de derslerini erteler idi. Ta ki dizi bitinceye kadar.

Ertesi günkü yeni bölüme kadar da izlenen bölümün kritiği yapılır, üzerine tartışmalar açılır idi.

İyi kurulu oyun düzenine göre kurgulanmış bu dizilerde izleyen, oyuncuların başına gelenleri bilir. Ancak oyuncular, bu gerçekleri bilmez. Çokluk yanlış anlaşılmalarla oyun devam edip giderdi. Ta ki oyuncunun bildiği ile seyircinin bildiği eşitlenene kadar.

Bol entrikalı, bol acılı, zaman zaman gözyaşı garantili dizilerdi bunlar. Dram yönü ağırlıklı olan diziler, televizyonların renklenmesi ile renklendiler. Çoğaldılar. Her gün her saatte bulmak mümkün.

Ancak toplum kültürüne bir getirisi olmayan sığ senaryolar, çocukların ve gençlerin dilini bozan, avamlaştıran söylemlerle dolu yazık ki.

Yaşamda hemen herkesin kıymet verdiği en önemli şeylerin başında gelir para.

Eskilerden bir şarkı

'Yokluğu yara' diye tanımlar onu.

Elbette ki her insan yaşamını kazanmak için para kazanır. 'Ekmek parası'

Bunu yaparken insanın sadece kendi kazanacağı parayı düşünüp toplumsal yararı göz ardı etmesi, hem bencillik hem de içinde yaşadığı topluma vefasızlıktır.

Bir şiirle noktalayalım.

mahur bir şarkı

yerden

duman duman tütüp

bir ağıt

sarabilir mi

bir ağacı…

yakabilir mi

yemyeşil yaprakları

çiçeğe durmuş

dal uçlarını

sevdayla işlenmiş

kuş yuvalarını

yakabilir mi

bir ağıt…

hasattan

arta kalmış

anızları

harman yerinde unutulmuş

buğday tanelerini

hamura

serpilen tuzu

savurabilir mi

kör bir karanlığa…

bir ağıt

bölebilir mi geceyi

orta yerinden

ham bir karpuz gibi

bulandırabilir mi

dupduru akan

suyu

neşeyle

koşan bir çocuğu

düşürebilir mi

apansız

yere…

bir ağıt

ellerimi naçar

dilimi lal

gözlerimi

ama eyleyebilir mi…

kulaklarımda

uğuldayan

sesinin

karıştığı

mahur bir şarkı…

sensizlik

kara bir ağıt

gecelerime…

08/08/2011

Ödemiş

Sevgi, dostluk ve umutla.